Małe ogłoszenie

-
„Wyjątkowe walentynki” to była taka krótka wariacja na temat shipu Adrienette. Mam nadzieję, że Wam się podobała :-)

Teraz niestety mam gorsze wieści. Muszę zniknąć na parę dni. Trochę mi z tym ciężko, bo przez ostatnie dwa miesiące publikowałam codziennie, a Wy codziennie do mnie zaglądacie po więcej. To bardzo dodaje skrzydeł i pomaga w pisaniu, nawet jeśli kapryśna wena chwilowo „ma focha”.
Mam nadzieję wrócić w przyszłym tygodniu! Zawsze oczywiście możecie przewertować poprzednie fanfiki :-)

Trzymajcie się ciepło – Wy, którzy tu wchodzicie :-) (O, niechcący mi się poleciało Dantem…)


L.K.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne:

Ta Noc - cz.18

-
(18) – Mistrz Miraculów Wezwani w środku nocy policjanci nie kryli zdumienia na widok superbohaterów, o których odejściu było przecież głośno trzy lata temu. Lila zimnym tonem odmówiła współpracy, dodając z wściekłością, żeby wszyscy poszli w diabły. Wyśmiała zarzuty Biedronki i Czarnego Kota, a następnie zamilkła na dobre. Policja zebrała zeznania pozostałych uczestników walki, spisała także doniesienie o porwaniu, a następnie odjechała w stronę aresztu wraz z przestępczynią. – I co teraz? – spytała Alya, wciąż we wcieleniu Lisicy. – Czas przepytać Wayzza… – westchnęła Biedronka. – Musimy znaleźć Mistrza Fu! Nie wiadomo, gdzie ta sadystka go trzymała… Nino? – zwróciła się do przyjaciela, który w kapturze ukrył kwami, zanim pojawili się policjanci. – Możesz już wyjść, mały żółwiu… – Chłopak uśmiechnął się do stworzonka schowanego tuż przy jego policzku. – Strasznie jest roztrzęsiony… Może byśmy coś mu dali do zjedzenia, czy co… – Zejdźmy z widoku – zaproponował Czarny Kot. – Będziemy s...
Czytaj więcej

To tylko pozory - cz.14

-
(14) - W labiryncie Marinette zatrzymała się przy pierwszym skrzyżowaniu w labiryncie i odwróciła w stronę Adriena. Wyjęła telefon i poleciła mu zrobić to samo. - Zasady są proste – powiedziała. – Wysyłam ci pytanie, na które można odpowiedzieć „tak” lub „nie”. Jeśli odpowiesz „tak”, to idziesz w prawo. Jeśli „nie”, idziesz w lewo. - Skąd będę wiedział, że odpowiedziałem dobrze? - Pójdę za tobą, jeśli to będzie dobra odpowiedź. - To zbyt łatwe. Po dwóch krokach będę wiedział, czy odpowiedziałem dobrze. - Nie. Bo ja ruszę dopiero, kiedy dojdziesz do następnego rozstaja. Jeśli nie przyjdę do ciebie, będziesz musiał zawrócić. - Brzmi ciekawie. Dobra. Zaczynajmy! - Dobrze… - szepnęła i szybko napisała coś na komunikatorze. Adrien zerknął na powiadomienie. „Czy lubię zwierzęta?” Poważnie? Pytała o coś tak banalnego? Na pewno lubiła zwierzęta! Wczoraj wymyślała mu zwierzęce przezwisko. Nawet ośmieliłby się zaryzykować stwierdzenie, że jej ulubionymi zwierzętami są… Koty… ...
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.15

-
(15) – Plan – Może zamiast szukać Lili po całym Paryżu, lepiej wywabić ją z kryjówki? – zaproponował Adrien po kilkunastu minutach bezskutecznego wymyślenia, gdzie porywaczka mogła przetrzymywać Mistrza Fu. Marinette spojrzała na niego z takim zachwytem, że aż się zarumienił. Mimo upływu lat, wciąż nie potrafił zapanować nad wzruszeniem, jakie go ogarniało, kiedy udało mu się zaimponować ukochanej. – Przydałaby się jakaś prowokacja – podchwyciła z entuzjazmem Alya. – Tylko kto się podłoży na przynętę? Spojrzeli po sobie niepewnie. Nikomu się nie uśmiechało wystawiać na strzał, szczególnie kiedy nie było wiadomo, czego spodziewać się po przeciwniku. – Nie musimy się podkładać. Przecież mamy twoją Iluzję! – rozpromieniła się po chwili namysłu Marinette. – Wymyślimy zaraz jakąś smakowitą scenę, która skusi Lisicę do ujawnienia się. Jest tylko jeden problem… – Jaki? – spytał Adrien. – Nawet jeśli pokonamy Lilę, zapewne nie uda nam się jej zmusić, żeby wyjawiła miejsce, gdzie pr...
Czytaj więcej

Nie taki znów nieświadomy - cz.9

-
UWAGA! Ostrzeżenie przed spoilerami z odcinka "Oblivio" (sezon 3). --- Marinette niewiele pamiętała z drogi powrotnej z wycieczki. Były jakieś żarty na temat gry w „Super Pingwina”, jakieś przekomarzania… Alya nawet próbowała jej wmówić coś, co miało związek z Adrienem… Cóż z tego? Jej myśli zajmował teraz tylko jeden problem. Jedno pytanie. Czy on coś usłyszał? Zastanawiała się nad tym przez cały czas, od kiedy na niego wpadła, wybiegając zza śmietników. Wtedy nawet nie mrugnął – był może nieco zmieszany, ale nic nie powiedział. W całkowitym milczeniu przeszli z tyłów budynku do autokaru. Oboje zatopieni w swoich myślach. Oboje zmieszani. A jednak żadne z nich nie zadało ani jednego pytania, które mogłoby rozpocząć konwersację. Siedząc teraz w autokarze, zerknęła raz czy dwa razy w stronę Adriena tylko po to, żeby zauważyć, że nadal jest zmieszany i zamyślony. Jakby coś bardzo go zajmowało – na tyle, żeby ignorować zaczepki Nino. A to wzmagało niepokój Marinet...
Czytaj więcej

Ciasno, że Kota nie wciśniesz? - cz. 15

-
Adrien nigdy nie wyobrażał sobie, że jeszcze kiedykolwiek w życiu będzie miał ochotę chodzić po ścianach. Przez ostatnie kilka lat co wieczór zamykał się w pokoju i pisał te swoje kody, które na przeciętnego człowieka były po prostu ciągiem bezsensownych literek, on zaś oczami wyobraźni widział, w co te literki ostatecznie się przekształcą. Alya i Nino nie przeszkadzali mu w takim spędzaniu czasu, zresztą woleli w tym czasie zajmować się sobą… Ale tego sobotniego wieczora Adrien nie mógł się skupić na programowaniu. Szalał za to z niepokoju. Już drugi raz w ciągu ostatnich dwudziestu czterech godzin łapał mdlejącą Marinette. W samym łapaniu nie było nic nieprzyjemnego, oczywiście. Jakby mu tylko pozwoliła, to nosiłby ją na rękach bez przerwy. Bardziej martwiło go to, że ona padała praktycznie bez życia, po czym zasypiała długim, niespokojnym snem, a jemu nie wypadało siedzieć przy niej bez końca. Bo… No właśnie… Nie wypadało mu… A poza tym… Poza tym wybiła ósma, a on czuł przemo...
Czytaj więcej