Powrót do pisania

- 
Dzień dobry!
Wszystkie znaki na ziemi i na niebie wskazują, że wracam do pisania. Aż nie do uwierzenia, że minęły aż cztery miesiące! (tak, dzisiaj to policzyłam i włos mi się zjeżył na głowie) Ale jak to mówią - są sprawy ważne i ważniejsze. A zdrowie powinno być najważniejsze...

A zatem zapowiadam Wam, że wracam do "Tej Nocy" i rozdział 13 zaczyna wyłaniać się z nicości... Jak feniks z popiołów...
Nie chcę obiecywać zbyt wiele, ale... Bardzo mi się marzy, żeby nowy rozdział ujrzał światło dzienne już w najbliższą sobotę... Wysyłajcie dobre fluidy - przyda mi się pozytywna energia!

Ściskam mocno, 

Arolla / Lena 

Komentarze

  1. Angel3 lutego 2022 14:04

    Witam ponownie!🥰 (Zabrzmiało, jakbym Cię witała na progu po długiej podróży 😆) Cieszę się, że wróciłaś i mam nadzieję, że nieco odpoczęłaś w tym czasie, pomiędzy załatwianiem ważnych i ważniejszych spraw 😆 (i mam nadzieję, że zadbałaś o swoje zdrowie, które JEST najważniejsze)

    Jeszcze niecały tydzień i minęłoby pięć miesięcy od ostatniego wpisu na tym blogu (!😨)Z radością wrócę do czytania "tej Nocy" i sądzę, że wszyscy czytający będą zachwyceni, że mogą kontynuować tę opowieść 😁
    Wszyscy fani marzą, by przeczytać to opowiadanie w tę sobotę, a marzenia są po to by je spełniać 😉 Wysyłam Ci cały zapas pozytywnych fluidów, więc trzymaj się w zdrówku i w cieple. Do usłyszenia (przeczytania? 🤔) przy najbliższym wpisie 🥰

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Arolla3 lutego 2022 20:10

      A ja dziękuję, że wytrwałaś w oczekiwaniu na mój powrót. 🥰 Kontynuuję pracę nad R13 i naprawdę mam nadzieję, że wyrobię się do soboty... Do zobaczenia wkrótce (mam nadzieję, że za dwa dni świeżutki rozdzialik ujrzy światło dzienne...) 😎

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne:

Pan Gołąb po raz 72

-
Uwaga! Będą spoilery! Jeśli nie oglądałaś/eś odcinka "Mr Pigeon 72", to odradzam czytanie dzisiejszego postu! *** Wiele obiecywałam sobie po dzisiejszym odcinku "Mr Pigeon 72". Wszyscy czekaliśmy na to, żeby zobaczyć, co się stanie po tym, jak Marinette wyznała Alyi, że jest Biedronką. Zgodnie z moimi przypuszczeniami Alya zabrała się do wspierania przyjaciółki w ogarnięciu wszystkich aspektów bycia Strażnikiem Miraculów. I bardzo dobrze! Niech Marinette wreszcie nie robi wszystkiego sama, bo można się zajechać... Jestem zachwycona Kagami, tym że nadal przyjaźni się z Marinette i że wyczuwa jej emocje. Jej zachowanie wobec Adriena może się wydawać nieco zaskakujące - nagle po takim totalnym oddaniu Adrienowi, odpuściła go sobie całkowicie. Ale jeśli przypomnimy sobie odcinek, w którym debiutowała ("Riposta"), to wszystko staje się bardziej logiczne... Tam po przegraniu pojedynku w szkole całkowicie zrezygnowała z zajęć szermierki. Zero-jedynkowo. Albo na 1
Czytaj więcej

Miraculum FanFiction: Luka - cz. 1

-
Pojawił się w szkole niespodziewanie. Z pewnym siebie uśmiechem przywitał zebrany już na dziedzińcu szkoły niezły tłumek uczniów – każdy w swoim gronie przyjaciół lub wielbicieli. O tak… To był jego żywioł. Był przyzwyczajony do wzbudzania powszechnego zainteresowania i zachwytu gdziekolwiek się pojawił. Nie inaczej było dzisiaj. Wszystkie rozmowy ucichły, wszystkie oczy wpatrzone były w niego. Tak, to lubił… Rozejrzał się uważnie. O, chwileczkę. Ktoś zignorował jego pojawienie się. Dwie dziewczyny gadały jak najęte w kącie, zupełnie nie zwracając na niego uwagi. Ani na to, jakie poruszenie wywołał. „Wyzwanie przyjęte” pomyślał i ruszył zdecydowanym krokiem w ich stronę. - Nie no, śmiech na sali! – zirytowała się Chloe, czym przyciągnęła uwagę znajdujących się nieopodal kolegów z klasy. – No co wy?! Przecież to… niedorzeczne! – dodała ze złością, widząc, że nowy przystojniak kieruje prosto do tej gamoniowatej Marinette Dupain-Cheng. Marinette była właśnie w trakcie opowiadania s
Czytaj więcej

Ciasno, że Kota nie wciśniesz? - cz. 13

-
Ciepła kąpiel nie pomogła. Podobnie jak gorąca herbata podana przez Adriena, kiedy tylko Marinette wyszła z łazienki. Zimny deszcz, przemęczenie i stres okazały się mieszanką wybuchową i ostatecznie pokonały dziewczynę i to w trybie ekspresowym. Nie zdążyła nawet dopić herbaty, kiedy poczuła, że zaczyna jej kapać z nosa. Zerwała się z krzesła, żeby pobiec po jakieś chusteczki. Nie zrobiła nawet kroku, bo pokój nagle zawirował i Marinette poczuła, że odpływa w nicość. Ocknęła się w środku nocy, czując nieznośne gorąco. Tak naprawdę obudziła ją czyjaś chłodna dłoń na jej czole. Chłodna i delikatna. Uchyliła powieki, ale wszystko nadal było rozmyte, w półmroku. Jedyna poświata dochodziła przez uchylone drzwi jej sypialni. - Śpij spokojnie, Księżniczko… - usłyszała szept tuż obok. Szept, który brzmiał niemal czule. Szept, któremu towarzyszyło delikatne pogłaskanie jej policzka. - Dziękuję, Kocie… - mruknęła, uśmiechając się na wpół świadomie. - Odpoczywaj… I znów odpłynęła. C
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.20

-
(20) – Nowy dzień Uporczywy dzwonek telefonu wdarł się do uszu śpiącego Adriena, wyrywając go z mocnego snu. Mruknął niezadowolony i zaspany sięgnął po smartfona. Dzwoniła mama. Dlaczego nie przyszła normalnie go obudzić? Zanim do końca sformułował to głupie pytanie, jego wzrok spoczął na Marinette śpiącej obok na brzuchu z twarzą wtuloną w poduszkę. Na ten widok natychmiast wróciły wszystkie wspomnienia minionej nocy, a na myśl o jej finale zrobiło mu się gorąco. Telefon znów zaczął dzwonić. – Jeszcze chwilkę… – wymamrotała niewyraźnie dziewczyna i nakryła się kołdrą. Adrien uśmiechnął się z rozczuleniem i wreszcie odebrał połączenie. – Halo? – szepnął. – Jeszcze śpicie? – zaśmiała się Emilie. – Powiedziałabym, że nie chciałam was budzić, ale to by było jawne kłamstwo. Najwyższy czas wstawać… – Która godzina…? – mruknął bardziej do siebie niż do mamy. – Zbliża się dziesiąta. Obawiam się, że możecie mieć dzisiaj dużo pracy, więc powinniście doprowadzić się do względnego porządku. A pot
Czytaj więcej

Miraculum FanFiction: Troublemaker cz. 6

-
Dzwonek na lekcję przerwał ich pocałunek. Uczniowie zaczęli zmierzać w kierunku klas. Marinette spojrzała na Adriena lekko nieprzytomnie. Dotknęła dłonią ust i nagle spłynęło na nią olśnienie. - Nie… - szepnęła przerażona. - Co się stało? – natychmiast wrócił na ziemię ze swojej chmurki radosnego niebytu. - To niemożliwe… - zaczęła uważnie studiować jego twarz. Kiedy jej wzrok zjechał na jego pierścień, Adrien już zrozumiał. O Boże… Rozpoznała go… Po pocałunku? - Wszystko ci wyjaśnię, Marinette… - zaczął. - O Boże… Muszę usiąść… - wyszeptała w lekkim szoku i osunęła się na podłogę. Natychmiast usiadł obok niej. Tak jakby miała mu się wymknąć, jeśli tego nie zrobi. Chwycił ją za rękę. - Marinette, ja ci to wszystko… - znów spróbował się wytłumaczyć, ale ona nagle zaczęła się śmiać. I to w głos. Czy tylko mu się wydawało, czy to był szczęśliwy śmiech? Spojrzał na nią nieśmiało. - Och, to by wiele wyjaśniało! – wykrztusiła z trudem opanowując śmiech. – A już się martwiłam
Czytaj więcej