Pan Gołąb po raz 72

-

Uwaga! Będą spoilery!

Jeśli nie oglądałaś/eś odcinka "Mr Pigeon 72", to odradzam czytanie dzisiejszego postu!

***

Wiele obiecywałam sobie po dzisiejszym odcinku "Mr Pigeon 72". Wszyscy czekaliśmy na to, żeby zobaczyć, co się stanie po tym, jak Marinette wyznała Alyi, że jest Biedronką. Zgodnie z moimi przypuszczeniami Alya zabrała się do wspierania przyjaciółki w ogarnięciu wszystkich aspektów bycia Strażnikiem Miraculów. I bardzo dobrze! Niech Marinette wreszcie nie robi wszystkiego sama, bo można się zajechać...

Jestem zachwycona Kagami, tym że nadal przyjaźni się z Marinette i że wyczuwa jej emocje. Jej zachowanie wobec Adriena może się wydawać nieco zaskakujące - nagle po takim totalnym oddaniu Adrienowi, odpuściła go sobie całkowicie. Ale jeśli przypomnimy sobie odcinek, w którym debiutowała ("Riposta"), to wszystko staje się bardziej logiczne... Tam po przegraniu pojedynku w szkole całkowicie zrezygnowała z zajęć szermierki. Zero-jedynkowo. Albo na 100%, albo wcale. Widocznie taka już jest.

Paralela w scenie z parasolką na koniec odcinka rozwaliła mnie całkowicie. Tyle pomysłów przyszło mi do głowy, że właściwie powinnam usiąść i płakać, że nie mogę się sklonować i napisać tego wszystkiego od razu!

Postanowiłam jednak zastosować tę samą dyscyplinę, która pozwoliła mi dokończyć pisanie "Marzeń". Wtedy też były takie momenty, kiedy myśl odpływała mi w stronę Miraculum, ale uparcie tkwiłam w świecie Przeczuciowym, żeby dokończyć tę historię. Trwałam przy Elce i jej chłopaku do samego końca. I udało się. 

Teraz muszę to samo zrobić dla Marinette i Adriena, którzy po trzech latach od wydarzeń opisanych w "Tamtym Dniu" decydują się na wejście na kolejny poziom swojej znajomości. "Ta Noc" pisze się bardzo opornie, bo - podobnie jak "Tamten Dzień" - jest bardzo emocjonalnym opowiadaniem. Zgodnie z zasadą żelaznej konsekwencji - nie ruszę z nową historią, dopóki nie skończę tej.

Trzymajcie kciuki!

L.K. 

 

Komentarze

  1. Angel6 czerwca 2021 23:17

    Sorki, że tak długo, ale coś nie mogłam się zebrać, aby obejrzeć ten odcinek (bałam się reakcji Marinette po zerwaniu jej Kotka z Kagami i miałam połowiczną rację) a wiadomo, bez obejrzenia odcinka nie ma czytania spoilerów :P

    Bardzo mi się podobało, że Alya zaczęła pomagać Marinnete w piastowaniu roli Strażnika. Dziewczyna miałaby stanowczo za dużo na głowie i sercu, gdyby została z tym sama (szczególnie, że przeżyła wyjątkowo bolesne rozstanie z cudownym Luką (╥﹏╥) ) A tak, to będzie miała kogoś do pomocy, lub by pokazał jej inny punkt widzenia (＾▽＾)

    Cieszyłam się (chociaż przez krótki moment ಠ_ಠ ) że Marinette nie odezwała się wcale do Adriena, gdy usłyszała o jego rozstaniu z Kagami tylko poszła właśnie do dziewczyny, by okazać jej wsparcie (ale po co próbowała ich potem spowrotem zeswatać, to nie wiem, było to dziwne i niezręczne, szczególnie dla samych zainteresowanych)
    Sama Kagami trochę mnie zdziwiła swoją reakcją, tym brakiem już jakichkolwiek uczuć względem Adriena, ale to chyba dobrze, że nie ma więcej osób cierpiących po zerwaniu (Lukaa...! (ಥ﹏ಥ) ) Dobrze też, że nie ma żalu do Marinette, że żywi jakieś uczucia (od dawna zresztą) do jej terac-już-byłego chłopaka. Mało tego, na sam koniec sama stwierdza, że oni są dla siebie stworzeni (๑˃̵ᴗ˂̵)๑

    Scena z parasolką była cudowna. 1, bo przypomniała mi o ich pierwszym incydencie z parasolką, a 2 - W końcu to nie Marinette robi z siebie pośmiewisko, a Adrien sam robi się trochę niezdarny, można więc powiedzieć, że na chwilkę role się odwróciły (◉ω◉)

    Cieszę się, że masz nowy projekt, nad którym pracujesz zapalczywie - mam nadzieję, że będziesz zadowolona z efektu końcowego :) Trzymamy (w sensie wszyscy fani ^.^') kciuki, by prace posuwały się do przodu, nawet jeśli będzie to żółwie tempo :P Baw się dobrze i uważaj na siebie. My wszyscy będziemy czekać na ciebie tu, na stronie (/◕ヮ◕)/ Tak więc nie martw się o nic i pisz spokojnie : *

    Dbaj o siebie i nie przepracuj się za bardzo : *

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Arolla7 czerwca 2021 21:21

      Twój komentarz jest dłuższy niż mój post 🤣
      Fajnie, że tu zaglądasz, bo dzięki Twoim komentarzom od czasu do czasu monitoruję, co słychać na Nieśmiałku.

      Co do najnowszego fanfika, to chyba jednak się złamię i wrócę do publikacji rozdziału na tydzień. Dzięki temu nie zwariuję do reszty podczas tłumaczenia. Nie jestem w stanie tłumaczyć ciągiem całej książki. Wystarczy mi już roboty przy tłumaczeniu "Przeczuć"... Chyba wolę mieć w międzyczasie jakieś interakcje z czytelnikami... 😉

      Usuń
    2. Angel8 czerwca 2021 20:49

      Wiesz, jak ja się rozpiszę... 😂
      Już się tym chwaliłam, ale lubię tu zaglądać od czasu do czasu, popatrzeć, a nóż widelec coś się stało - nowy wpis, komentarz itp... 😋 Może nie zawsze skomentuję od razu, ale mogę śmiało stwierdzić, że zawsze przeczytam 😉

      Co do publikacji, to cokolwiek zadecydujesz, będzie dobrze 😘 osobiście wolę częściej otrzymywać po rozdziale (po nutce🤣) , ale jeśli przez to Tobie miało by być niewygodnie, to chyba nie miało by większego sensu 😅

      Cieszę się na nowe przygody Marinette i Adriena, szczególnie teraz, gdy emitowany jest 4 sezon Miraculum i trzeba odreagowywać emocje 😋

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne:

Miraculum FanFiction: Luka - cz. 1

-
Pojawił się w szkole niespodziewanie. Z pewnym siebie uśmiechem przywitał zebrany już na dziedzińcu szkoły niezły tłumek uczniów – każdy w swoim gronie przyjaciół lub wielbicieli. O tak… To był jego żywioł. Był przyzwyczajony do wzbudzania powszechnego zainteresowania i zachwytu gdziekolwiek się pojawił. Nie inaczej było dzisiaj. Wszystkie rozmowy ucichły, wszystkie oczy wpatrzone były w niego. Tak, to lubił… Rozejrzał się uważnie. O, chwileczkę. Ktoś zignorował jego pojawienie się. Dwie dziewczyny gadały jak najęte w kącie, zupełnie nie zwracając na niego uwagi. Ani na to, jakie poruszenie wywołał. „Wyzwanie przyjęte” pomyślał i ruszył zdecydowanym krokiem w ich stronę. - Nie no, śmiech na sali! – zirytowała się Chloe, czym przyciągnęła uwagę znajdujących się nieopodal kolegów z klasy. – No co wy?! Przecież to… niedorzeczne! – dodała ze złością, widząc, że nowy przystojniak kieruje prosto do tej gamoniowatej Marinette Dupain-Cheng. Marinette była właśnie w trakcie opowiadania s
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.20

-
(20) – Nowy dzień Uporczywy dzwonek telefonu wdarł się do uszu śpiącego Adriena, wyrywając go z mocnego snu. Mruknął niezadowolony i zaspany sięgnął po smartfona. Dzwoniła mama. Dlaczego nie przyszła normalnie go obudzić? Zanim do końca sformułował to głupie pytanie, jego wzrok spoczął na Marinette śpiącej obok na brzuchu z twarzą wtuloną w poduszkę. Na ten widok natychmiast wróciły wszystkie wspomnienia minionej nocy, a na myśl o jej finale zrobiło mu się gorąco. Telefon znów zaczął dzwonić. – Jeszcze chwilkę… – wymamrotała niewyraźnie dziewczyna i nakryła się kołdrą. Adrien uśmiechnął się z rozczuleniem i wreszcie odebrał połączenie. – Halo? – szepnął. – Jeszcze śpicie? – zaśmiała się Emilie. – Powiedziałabym, że nie chciałam was budzić, ale to by było jawne kłamstwo. Najwyższy czas wstawać… – Która godzina…? – mruknął bardziej do siebie niż do mamy. – Zbliża się dziesiąta. Obawiam się, że możecie mieć dzisiaj dużo pracy, więc powinniście doprowadzić się do względnego porządku. A pot
Czytaj więcej

Miraculum FanFiction: Luka - cz. 4

-
Marinette zaczerwieniła się gwałtownie i zamarła dosłownie na moment. Adrien w pierwszej chwili nawet nie zrozumiał, co Marinette właśnie powiedziała. Informacja docierała do niego powoli. I opornie. Nagle ogarnęła go ogromna radość. W tym samym momencie Marinette uczyniła ruch, jakby miała natychmiast uciec z balkonu. Zadziałał niezawodny instynkt Czarnego Kota i Adrien w ostatniej chwili złapał Marinette za nadgarstek. Musiał ją zatrzymać. Musiał dowiedzieć się więcej. - Puść. – wyszeptała. - Nie mogę. - Nie mów nikomu, proszę. – poprosiła cicho. – On nie może się dowiedzieć. - Dlaczego? - Nie. Nie przeżyję tej kompromitacji. - Czemu miałaby to być kompromitacja? – dopytywał się zaciekawiony. - Kocie… Puść, proszę. - Powiedz mi, Marinette. - Nie zaryzykuję tej przyjaźni. – odpowiedziała zdecydowanym tonem. - Trochę za późno na to. – odpowiedział jej z uśmiechem. - Naprawdę mu to powiesz? – zapytała, a w jej oczach pojawiło się rozczarowanie. - Nie muszę. On j
Czytaj więcej

Szalik dla Dwojga - Cz. 16

-
- Ależ ta Iza głupia! – zdenerwowała się nagle Marinette. Czarny Kot zachichotał. Był wieczór, a oni jak zwykle grali w HOMM5. To znaczy Marinette grała przy asyście Czarnego Kota. - A niby to czemu? - No patrz, ma gościa na talerzu, to będzie leciała z tym chorym Nekromantą, żeby wskrzeszać swojego męża. - Tak technicznie rzecz ujmując, to ona chyba nie zdążyła wyjść za mąż – wtrącił Czarny Kot. Spojrzała na niego ironicznie. - Widzę, Kotku, że naprawdę się wciągnąłeś? – mrugnęła do niego, a on poczuł niepokojący dreszcz na plecach, słysząc, jak nazywa go „Kotkiem”. - Nic z tych rzeczy. – Wzruszył ramionami dla niepoznaki. – Widocznie tamtego kocha prawdziwą miłością. Nie będzie się nagle odkochiwać i zakochiwać w jakimś Mrocznym Elfie. - Ale patrz, ile on dla niej zrobił. Ile poświęcił! Przeszedł nawet ten cały Ryt Prawdziwej Natury. Swoją drogą, możesz mi Kocie pogratulować przenikliwości. Miałam rację, że Agrael nie był demonem. - Gratuluję. – Ukłonił jej się i
Czytaj więcej