Miraculum FanFiction: Tamten Dzień - cz. 1

-
Tytułem wstępu… Punktem wyjściowym jest odcinek drugiego sezonu pt. „Gorizilla” (jeszcze nie był emitowany w polskiej wersji językowej, stąd nie wiem, jak będzie się nazywał złoczyńca zamieniony w wielkiego goryla). Z góry przepraszam za całe morze spoilerów. Jeśli ktoś nie chce psuć sobie przyjemności z obejrzenia tego odcinka – odradzam czytanie :-)
L.K.

***

Ten dzień był pełen wrażeń! Adrien czuł się tak podekscytowany wszystkim, co mu się dzisiaj przydarzyło, że w ogóle nie był w stanie zasnąć. Rozpamiętywaniem szczegółów doprowadzał do szału swoje kwami, które wymownie ziewało, słysząc po raz kolejny o filmie, który Adrien wreszcie obejrzał – z mamą w roli głównej.
- Aż dziwne, że ze wszystkich rzeczy, które ci się dzisiaj przydarzyły, to film wywarł na tobie największe wrażenie… - mruknął wreszcie Plagg z kwaśną miną.
- Od tak dawna chciałem go obejrzeć. – odpowiedział Adrien zdziwiony. – I jeszcze oglądaliśmy go razem z tatą. To było naprawdę coś!
- Taa… Ja tam bym się bardziej przejął faktem, że twój skok z setnego piętra mógł być ostatnią rzeczą, którą zrobiłeś w życiu.
- Przecież Biedronka mnie złapała.
- Niewiele brakowało, a nie zrobiłaby tego. Na szczęście ty patrzyłeś w dół i nie widziałeś, że została złapana przez tego całego goryla. W sumie, sam nie wiem, czemu nagle ją wypuścił…
Adrien zmarszczył brwi. Jego też to niepokoiło. Posiedział w pięści Gorizilli kilka minut i doskonale zdawał sobie sprawę, że ucieczka z jego uścisku była niemożliwa. Nawet z supermocami Biedronki…
- Ależ ona ma cudowne oczy… - rozmarzył się nagle Adrien, przypominając sobie ten moment, kiedy go złapała.
- Co ja narobiłem! – jęknął Plagg. – Teraz będziesz robił te swoje maślane oczy?
- Plagg… Jak ona na mnie spojrzała wtedy! Nie masz pojęcia.
Plagg wyglądał, jakby miał mdłości.
- Sera, dajcie mi sera… - mruczał pod nosem i przewracał oczami na widok rozmarzonego uśmiechu Adriena.
- O mało co się wtedy nie wygadałem! – przypomniał sobie nagle Adrien. – Zupełnie się zapomniałem! Wszystko przez to jak na mnie spojrzała!
- A nie zauważyłeś czasem czegoś dziwnego wtedy? – zagadnął go nagle Plagg.
- Niby czego?
- Czy Biedronka patrzy tak na ciebie, kiedy jesteś Czarnym Kotem? – Plagg wymamrotał zaklejony camembertem, a Adrien zmarkotniał. Nie. Biedronka nigdy tak nie patrzyła na Czarnego Kota…
- Chcesz powiedzieć, że ona jest we mnie zakochana? – olśniło go nagle.
- Co?! Nic takiego nie powiedziałem! – zreflektował się Plagg.
- Ależ masz całkowitą rację! – Adrien aż poderwał się z łóżka.
- Nie, nieprawda. Wcale jej nie mam.
- To mnie musiała mieć na myśli wtedy, kiedy mówiła, że jest inny chłopiec. A to by znaczyło, że nigdy się we mnie nie zakocha, bo już jest zakochana we mnie!
- To straszne, jeśli to zdanie ma dla ciebie sens, dzieciaku…
- Plagg! Jesteś genialny!
- No to narobiłem… - podsumowało kwami pod nosem, uciekając przed roziskrzonym wzrokiem Adriena. – Tikki mnie zamorduje…


---
Następna część  ->  Tamten Dzień cz. 2

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne:

Rozdział 1 - "Na południe"

-
Obraz
Nie lubię lata. Jedyną jego zaletą jest to, że są wtedy wakacje. Ale te straszliwe upały tak dają mi się we znaki, że zdecydowanie nie jest to moja ulubiona pora roku.  Siedząc na tylnym siedzeniu w samochodzie mojej mamy z nosem przyklejonym do szyby, cieszyłam się z dwóch rzeczy – że kiedyś ktoś mądry wymyślił klimatyzację samochodową i że moja mama wpadła na genialny pomysł kupienia autka wyposażonego w taki wynalazek.
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.19

-
(19) – Świt – Już świta… – szepnęła z żalem Biedronka. Siedziała na szczycie wieży Eiffla z Czarnym Kotem przy boku i lustrowała Paryż, jakby na nowo witając się z miastem oddanym im pod opiekę. Na wschodzie pojawiła się już jaśniejsza linia wskazująca na zbliżający się poranek. To by było na tyle, jeśli chodzi o ich specjalną noc. – Tak… – przytaknął jej Czarny Kot i w jego głosie też pobrzmiewał żal. Objął dziewczynę, a ona położyła głowę na jego ramieniu. Dopiero co skończyli swoje superbohaterskie obowiązki i poczuli, jak potwornie byli zmęczeni wydarzeniami, które miały miejsce tej nocy. Mistrz Fu został nakarmiony i odtransportowany do Marianne, która mimo późnej pory czekała na wieści o uratowaniu ukochanego. Wpuściła ich od razu i zajęła się Wangiem, zapewniając młodych, że poradzi sobie sama i mogą sobie iść. Przed odejściem Alya i Nino upewnili się jeszcze czy mogli zatrzymać swoje nowe Miracula, a kiedy Strażnik dał im swoje pozwolenie, czym prędzej wrócili do siebie, żegnaj...
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.18

-
(18) – Mistrz Miraculów Wezwani w środku nocy policjanci nie kryli zdumienia na widok superbohaterów, o których odejściu było przecież głośno trzy lata temu. Lila zimnym tonem odmówiła współpracy, dodając z wściekłością, żeby wszyscy poszli w diabły. Wyśmiała zarzuty Biedronki i Czarnego Kota, a następnie zamilkła na dobre. Policja zebrała zeznania pozostałych uczestników walki, spisała także doniesienie o porwaniu, a następnie odjechała w stronę aresztu wraz z przestępczynią. – I co teraz? – spytała Alya, wciąż we wcieleniu Lisicy. – Czas przepytać Wayzza… – westchnęła Biedronka. – Musimy znaleźć Mistrza Fu! Nie wiadomo, gdzie ta sadystka go trzymała… Nino? – zwróciła się do przyjaciela, który w kapturze ukrył kwami, zanim pojawili się policjanci. – Możesz już wyjść, mały żółwiu… – Chłopak uśmiechnął się do stworzonka schowanego tuż przy jego policzku. – Strasznie jest roztrzęsiony… Może byśmy coś mu dali do zjedzenia, czy co… – Zejdźmy z widoku – zaproponował Czarny Kot. – Będziemy s...
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.17

-
(17) – Ironia losu – Mów, gdzie on jest! – zażądała iluzja Biedronki. – Naprawdę myślisz, że wam powiem, gdzie on jest? – Zaśmiała się Lila. Nino ukryty w cieniu jednej z nóg wieży Eiffla przewrócił oczami. Słuchał tej przemowy już piąty raz i mógł spokojnie recytować za przeciwniczką. Ale tego nie zrobił. To nie była pora na żarty. Przebiegł szybko do stojącej niedaleko Alyi. – Co tu robisz? – syknęła dziewczyna, odrywając wzrok od Lili. – Muszę pilnować iluzji… – Już widziałem, jak jej pilnujesz… – mruknął i gestem powstrzymał od komentarzy zbliżającą się Biedronkę. – Musimy zmienić plan. – O czym ty mówisz? – zdziwił się Czarny Kot. – Potem wam wytłumaczę – uciął Nino. – Ta wariatka zaraz skończy swój wywód. Nie wdawaj się z nią w pogawędkę – zwrócił się do swojej dziewczyny. – Iluzja musi udać walkę, bo za parę sekund będzie po wszystkim. – To jak będzie? – Dobiegło ich z góry syknięcie Lili. – Coście tak zaniemówili? Chyba nie sądziliście, że nie pomyślałam o wszys...
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.20

-
(20) – Nowy dzień Uporczywy dzwonek telefonu wdarł się do uszu śpiącego Adriena, wyrywając go z mocnego snu. Mruknął niezadowolony i zaspany sięgnął po smartfona. Dzwoniła mama. Dlaczego nie przyszła normalnie go obudzić? Zanim do końca sformułował to głupie pytanie, jego wzrok spoczął na Marinette śpiącej obok na brzuchu z twarzą wtuloną w poduszkę. Na ten widok natychmiast wróciły wszystkie wspomnienia minionej nocy, a na myśl o jej finale zrobiło mu się gorąco. Telefon znów zaczął dzwonić. – Jeszcze chwilkę… – wymamrotała niewyraźnie dziewczyna i nakryła się kołdrą. Adrien uśmiechnął się z rozczuleniem i wreszcie odebrał połączenie. – Halo? – szepnął. – Jeszcze śpicie? – zaśmiała się Emilie. – Powiedziałabym, że nie chciałam was budzić, ale to by było jawne kłamstwo. Najwyższy czas wstawać… – Która godzina…? – mruknął bardziej do siebie niż do mamy. – Zbliża się dziesiąta. Obawiam się, że możecie mieć dzisiaj dużo pracy, więc powinniście doprowadzić się do względnego porządku. A pot...
Czytaj więcej