Szalik dla Dwojga - Cz. 6

-
- Oj, Tikki… - jęknęła Marinette, chowając twarz w poduszce. – Ale wdepnęłam!
- Niepokoją mnie twoje nowe nawyki – mruknęło kwami w odpowiedzi.
- Słucham? – Dziewczyna podniosła głowę.
- Udusisz się. Ile razy mam powtarzać, że chowanie się w poduszkę przy kwami nie ma sensu?
- Och, no tak… - zgodziła się Marinette. – Ale mimo wszystko… No, sama zobacz, w co ja się wplątałam?!
- W telegraficznym skrócie: odwiedził cię Czarny Kot, a ty w poczuciu winy zgodziłaś się przygotować mu prezent dla samej siebie – podsumowała Tikki, na co jej rozmówczyni znów zanurkowała w poduszce.
- Jk mm s z tg wypltć? – wymamrotała Marinette, na co jej kwami zdecydowanym ruchem wyszarpnęło jej poduszkę z objęć.
- Mówiłam, że się udusisz! I co ty tam w ogóle powiedziałaś?
- Jak mam się z tego wyplątać? – powtórzyła Marinette.
- Zrób ten szalik. A potem odegrasz wielkie zdziwienie, kiedy Czarny Kot ci go wręczy.
- Tikki, bądź poważna!
- Jestem poważna. Ja tylko przypominam ci, że trzeba ponosić konsekwencje swoich decyzji.
- Nie mogłam nie zaproponować mu pomocy! – wyznała nagle Marinette. – Tak ciepło wypowiadał się o przyjaźni. Tak bardzo chciał zrobić coś miłego dla Biedronki! Sam fakt, że pomyślał o prezencie dla mnie. I o tym, żeby to było coś specjalnego. I coś, co będzie mi przypominało, że jest od niego…
- Naprawdę zrobisz sobie zielony szalik?
- Apaszkę. Tak. Nawet mam pomysł, jak powinna wyglądać. Ale jeśli ma się udać, będę potrzebowała trochę pieniędzy na materiał. Wiesz… Taki specjalny szalik musi być zrobiony z wyjątkowego materiału.
- I nawet nie będziesz miała okazji go założyć – wtrąciła Tikki.
- Jak to? – zdziwiła się Marinette.
- No, jako Biedronka nie możesz latać w drogich szalach. Będzie przeszkadzał w walce, a poza tym może się uszkodzić. A jako Marinette po prostu nie możesz go nosić, żeby nie zdradzić Czarnemu Kotu swojej tożsamości.
- Och, nie pomyślałam o tym.
- Ale oczywiście zrobisz, jak uważasz.
- Tikki, nie mogę zrobić tej apaszki byle jak. To ważne dla Czarnego Kota. Nie mogę go zawieść.
- Och, oczywiście! – Tikki mrugnęła znacząco, ale Marinette nie zwróciła na to najmniejszej uwagi. Już pochłonęły ją myśli o uszyciu zielonej apaszki…


---
Szalik dla Dwojga - cz. 5  <-  Poprzednia część  |  Następna część  ->  Szalik dla Dwojga - cz. 7

Czytaj opowiadanie „Szalik dla Dwojga” od początku

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne:

Miraculum FanFiction: Luka - cz. 1

-
Pojawił się w szkole niespodziewanie. Z pewnym siebie uśmiechem przywitał zebrany już na dziedzińcu szkoły niezły tłumek uczniów – każdy w swoim gronie przyjaciół lub wielbicieli. O tak… To był jego żywioł. Był przyzwyczajony do wzbudzania powszechnego zainteresowania i zachwytu gdziekolwiek się pojawił. Nie inaczej było dzisiaj. Wszystkie rozmowy ucichły, wszystkie oczy wpatrzone były w niego. Tak, to lubił… Rozejrzał się uważnie. O, chwileczkę. Ktoś zignorował jego pojawienie się. Dwie dziewczyny gadały jak najęte w kącie, zupełnie nie zwracając na niego uwagi. Ani na to, jakie poruszenie wywołał. „Wyzwanie przyjęte” pomyślał i ruszył zdecydowanym krokiem w ich stronę. - Nie no, śmiech na sali! – zirytowała się Chloe, czym przyciągnęła uwagę znajdujących się nieopodal kolegów z klasy. – No co wy?! Przecież to… niedorzeczne! – dodała ze złością, widząc, że nowy przystojniak kieruje prosto do tej gamoniowatej Marinette Dupain-Cheng. Marinette była właśnie w trakcie opowiadania s
Czytaj więcej

Pan Gołąb po raz 72

-
Uwaga! Będą spoilery! Jeśli nie oglądałaś/eś odcinka "Mr Pigeon 72", to odradzam czytanie dzisiejszego postu! *** Wiele obiecywałam sobie po dzisiejszym odcinku "Mr Pigeon 72". Wszyscy czekaliśmy na to, żeby zobaczyć, co się stanie po tym, jak Marinette wyznała Alyi, że jest Biedronką. Zgodnie z moimi przypuszczeniami Alya zabrała się do wspierania przyjaciółki w ogarnięciu wszystkich aspektów bycia Strażnikiem Miraculów. I bardzo dobrze! Niech Marinette wreszcie nie robi wszystkiego sama, bo można się zajechać... Jestem zachwycona Kagami, tym że nadal przyjaźni się z Marinette i że wyczuwa jej emocje. Jej zachowanie wobec Adriena może się wydawać nieco zaskakujące - nagle po takim totalnym oddaniu Adrienowi, odpuściła go sobie całkowicie. Ale jeśli przypomnimy sobie odcinek, w którym debiutowała ("Riposta"), to wszystko staje się bardziej logiczne... Tam po przegraniu pojedynku w szkole całkowicie zrezygnowała z zajęć szermierki. Zero-jedynkowo. Albo na 1
Czytaj więcej

Szalik dla Dwojga - Cz. 16

-
- Ależ ta Iza głupia! – zdenerwowała się nagle Marinette. Czarny Kot zachichotał. Był wieczór, a oni jak zwykle grali w HOMM5. To znaczy Marinette grała przy asyście Czarnego Kota. - A niby to czemu? - No patrz, ma gościa na talerzu, to będzie leciała z tym chorym Nekromantą, żeby wskrzeszać swojego męża. - Tak technicznie rzecz ujmując, to ona chyba nie zdążyła wyjść za mąż – wtrącił Czarny Kot. Spojrzała na niego ironicznie. - Widzę, Kotku, że naprawdę się wciągnąłeś? – mrugnęła do niego, a on poczuł niepokojący dreszcz na plecach, słysząc, jak nazywa go „Kotkiem”. - Nic z tych rzeczy. – Wzruszył ramionami dla niepoznaki. – Widocznie tamtego kocha prawdziwą miłością. Nie będzie się nagle odkochiwać i zakochiwać w jakimś Mrocznym Elfie. - Ale patrz, ile on dla niej zrobił. Ile poświęcił! Przeszedł nawet ten cały Ryt Prawdziwej Natury. Swoją drogą, możesz mi Kocie pogratulować przenikliwości. Miałam rację, że Agrael nie był demonem. - Gratuluję. – Ukłonił jej się i
Czytaj więcej

Miraculum FanFiction: Luka - cz. 4

-
Marinette zaczerwieniła się gwałtownie i zamarła dosłownie na moment. Adrien w pierwszej chwili nawet nie zrozumiał, co Marinette właśnie powiedziała. Informacja docierała do niego powoli. I opornie. Nagle ogarnęła go ogromna radość. W tym samym momencie Marinette uczyniła ruch, jakby miała natychmiast uciec z balkonu. Zadziałał niezawodny instynkt Czarnego Kota i Adrien w ostatniej chwili złapał Marinette za nadgarstek. Musiał ją zatrzymać. Musiał dowiedzieć się więcej. - Puść. – wyszeptała. - Nie mogę. - Nie mów nikomu, proszę. – poprosiła cicho. – On nie może się dowiedzieć. - Dlaczego? - Nie. Nie przeżyję tej kompromitacji. - Czemu miałaby to być kompromitacja? – dopytywał się zaciekawiony. - Kocie… Puść, proszę. - Powiedz mi, Marinette. - Nie zaryzykuję tej przyjaźni. – odpowiedziała zdecydowanym tonem. - Trochę za późno na to. – odpowiedział jej z uśmiechem. - Naprawdę mu to powiesz? – zapytała, a w jej oczach pojawiło się rozczarowanie. - Nie muszę. On j
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.20

-
(20) – Nowy dzień Uporczywy dzwonek telefonu wdarł się do uszu śpiącego Adriena, wyrywając go z mocnego snu. Mruknął niezadowolony i zaspany sięgnął po smartfona. Dzwoniła mama. Dlaczego nie przyszła normalnie go obudzić? Zanim do końca sformułował to głupie pytanie, jego wzrok spoczął na Marinette śpiącej obok na brzuchu z twarzą wtuloną w poduszkę. Na ten widok natychmiast wróciły wszystkie wspomnienia minionej nocy, a na myśl o jej finale zrobiło mu się gorąco. Telefon znów zaczął dzwonić. – Jeszcze chwilkę… – wymamrotała niewyraźnie dziewczyna i nakryła się kołdrą. Adrien uśmiechnął się z rozczuleniem i wreszcie odebrał połączenie. – Halo? – szepnął. – Jeszcze śpicie? – zaśmiała się Emilie. – Powiedziałabym, że nie chciałam was budzić, ale to by było jawne kłamstwo. Najwyższy czas wstawać… – Która godzina…? – mruknął bardziej do siebie niż do mamy. – Zbliża się dziesiąta. Obawiam się, że możecie mieć dzisiaj dużo pracy, więc powinniście doprowadzić się do względnego porządku. A pot
Czytaj więcej