Szalik dla Dwojga - Cz. 8

-
UWAGA! Ostrzeżenie przed spoilerami! "Mrożyciel"

Wszystko poszło nie tak! Czarny Kot był tak rozczarowany, że miał ochotę załatwić kotaklizmem połowę Paryża. Albo przynajmniej Wieżę Eiffla. Albo chociaż kopnąć z całej siły w jakiś murek i złamać sobie palec u nogi. Może fizyczny ból zagłuszyłby krwawiące złamane serce.
Naprawdę był pełen nadziei! Po wczorajszych wydarzeniach, spojrzeniu Biedronki, jej obietnicy, po nadziei, którą mu dała rozmowa z Marinette… I wszystko na nic! Biedronka wzgardziła jego różą, jego wyznaniem, jego miłością… Zachowała się zupełnie inaczej niż się spodziewał. Zupełnie inaczej niż sugerowała Marinette!
Na koniec jeszcze Biedronka pogrzebała całkowicie jego nadzieje, dając mu do zrozumienia, że nie ma możliwości, żeby zmieniła obiekt zainteresowania. Może zatem przyszedł czas, żeby on to zrobił? Ileż można czekać na niemożliwe?!
A najgorsze w tym wszystkim było to, że Adrien nie miał z kim porozmawiać. Jedynie Kagami – po skopaniu mu tyłka na zajęciach z szermierki – wykazała się jakąś śladową empatią. Można powiedzieć, że całkiem sporą empatią. Jak na Kagami. Nawet przyjęła wzgardzoną różę. Niemal zasugerowała, że… Zaraz, zaraz… Może to nie był taki głupi pomysł?
- To głupi pomysł! – natychmiast rozwiał jego nadzieje Plagg.
- Może Kagami ma rację? Może powinienem zmienić obiekt? – Westchnął zrezygnowany Adrien.
- Ale Ka-Ga-Mi? – Skrzywił się Plagg. – Nie ma innych dziewczyn?
- Kagami przynajmniej wykazuje jakieś zainteresowanie mną jako chłopakiem. Cała reszta to jakieś fanki albo dziewczyny, dla których jestem po prostu zwykłym kolegą.
- Przy założeniu, że poprawnie interpretujesz to, co widzisz – mruknęło kwami.
- Co masz na myśli?
- Może tobie tylko się wydaje, że jesteś dla niektórych tylko zwykłym kolegą?
- Chloe tylko się zgrywa – Adrien niewłaściwie odczytał przekaz, który Plagg próbował przemycić między wierszami.
Kwami tylko przewróciło oczami. Ten chłopak był beznadziejny! Skoro już naprawdę chciałby zmieniać kierunek swoich uczuć, to nie może zwrócić uwagę na najbardziej logiczny, oczywisty – i z wielu powodów właściwy – obiekt? A teraz uwikła się w randkę z tą chodzącą harpią, która go wypuści tylko pod warunkiem… Nie, ona go w ogóle nie wypuści ze swoich szponów.
- Będziesz musiał poradzić sobie z konsekwencjami swoich decyzji, dzieciaku. Tylko nie przychodź do mnie potem, żebym cię ratował – mruknął niezadowolony Plagg.
- Co masz na myśli? – zaniepokoił się nagle Adrien.
Na to pytanie Plagg nie mógł mu odpowiedzieć. Adrien pewnie śmiertelnie by się obraził, gdyby usłyszał opinię kwami na temat jego koleżanki z lekcji szermierki, a teraz domniemanego obiektu westchnień… Nie, lepiej będzie milczeć i liczyć na cud.
- Na przyszłość staraj się słuchać! I czytać między wierszami! – wybrnął z konieczności odpowiedzi Plagg i poleciał do kąta z zapasami swojego ukochanego sera.
- Nic z tego nie rozumiem… - Westchnął chłopak.
Czuł, że musi o tym z kimś porozmawiać. Z Plagga nie miał żadnego pożytku. Musiał się kogoś poradzić, bo najwyraźniej techniki stosowane na Biedronce zawodziły. Trzeba było pogadać z dziewczyną. Marinette co prawda zawiodła w kwestii porad dotyczących Biedronki, ale może z Kagami będzie miała więcej szczęścia.
Zresztą, tylko z nią mógł o tym pogadać. Była jego najlepszą przyjaciółką. Poza Nino, ale on akurat kompletnie nie nadawał się do udzielania porad w sprawach sercowych…

---
Szalik dla Dwojga - cz. 7  <-  Poprzednia część  |  Następna część  ->  Szalik dla Dwojga - cz. 9

Czytaj opowiadanie „Szalik dla Dwojga” od początku

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne:

Rozdział 1 - "Na południe"

-
Obraz
Nie lubię lata. Jedyną jego zaletą jest to, że są wtedy wakacje. Ale te straszliwe upały tak dają mi się we znaki, że zdecydowanie nie jest to moja ulubiona pora roku.  Siedząc na tylnym siedzeniu w samochodzie mojej mamy z nosem przyklejonym do szyby, cieszyłam się z dwóch rzeczy – że kiedyś ktoś mądry wymyślił klimatyzację samochodową i że moja mama wpadła na genialny pomysł kupienia autka wyposażonego w taki wynalazek.
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.19

-
(19) – Świt – Już świta… – szepnęła z żalem Biedronka. Siedziała na szczycie wieży Eiffla z Czarnym Kotem przy boku i lustrowała Paryż, jakby na nowo witając się z miastem oddanym im pod opiekę. Na wschodzie pojawiła się już jaśniejsza linia wskazująca na zbliżający się poranek. To by było na tyle, jeśli chodzi o ich specjalną noc. – Tak… – przytaknął jej Czarny Kot i w jego głosie też pobrzmiewał żal. Objął dziewczynę, a ona położyła głowę na jego ramieniu. Dopiero co skończyli swoje superbohaterskie obowiązki i poczuli, jak potwornie byli zmęczeni wydarzeniami, które miały miejsce tej nocy. Mistrz Fu został nakarmiony i odtransportowany do Marianne, która mimo późnej pory czekała na wieści o uratowaniu ukochanego. Wpuściła ich od razu i zajęła się Wangiem, zapewniając młodych, że poradzi sobie sama i mogą sobie iść. Przed odejściem Alya i Nino upewnili się jeszcze czy mogli zatrzymać swoje nowe Miracula, a kiedy Strażnik dał im swoje pozwolenie, czym prędzej wrócili do siebie, żegnaj...
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.18

-
(18) – Mistrz Miraculów Wezwani w środku nocy policjanci nie kryli zdumienia na widok superbohaterów, o których odejściu było przecież głośno trzy lata temu. Lila zimnym tonem odmówiła współpracy, dodając z wściekłością, żeby wszyscy poszli w diabły. Wyśmiała zarzuty Biedronki i Czarnego Kota, a następnie zamilkła na dobre. Policja zebrała zeznania pozostałych uczestników walki, spisała także doniesienie o porwaniu, a następnie odjechała w stronę aresztu wraz z przestępczynią. – I co teraz? – spytała Alya, wciąż we wcieleniu Lisicy. – Czas przepytać Wayzza… – westchnęła Biedronka. – Musimy znaleźć Mistrza Fu! Nie wiadomo, gdzie ta sadystka go trzymała… Nino? – zwróciła się do przyjaciela, który w kapturze ukrył kwami, zanim pojawili się policjanci. – Możesz już wyjść, mały żółwiu… – Chłopak uśmiechnął się do stworzonka schowanego tuż przy jego policzku. – Strasznie jest roztrzęsiony… Może byśmy coś mu dali do zjedzenia, czy co… – Zejdźmy z widoku – zaproponował Czarny Kot. – Będziemy s...
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.17

-
(17) – Ironia losu – Mów, gdzie on jest! – zażądała iluzja Biedronki. – Naprawdę myślisz, że wam powiem, gdzie on jest? – Zaśmiała się Lila. Nino ukryty w cieniu jednej z nóg wieży Eiffla przewrócił oczami. Słuchał tej przemowy już piąty raz i mógł spokojnie recytować za przeciwniczką. Ale tego nie zrobił. To nie była pora na żarty. Przebiegł szybko do stojącej niedaleko Alyi. – Co tu robisz? – syknęła dziewczyna, odrywając wzrok od Lili. – Muszę pilnować iluzji… – Już widziałem, jak jej pilnujesz… – mruknął i gestem powstrzymał od komentarzy zbliżającą się Biedronkę. – Musimy zmienić plan. – O czym ty mówisz? – zdziwił się Czarny Kot. – Potem wam wytłumaczę – uciął Nino. – Ta wariatka zaraz skończy swój wywód. Nie wdawaj się z nią w pogawędkę – zwrócił się do swojej dziewczyny. – Iluzja musi udać walkę, bo za parę sekund będzie po wszystkim. – To jak będzie? – Dobiegło ich z góry syknięcie Lili. – Coście tak zaniemówili? Chyba nie sądziliście, że nie pomyślałam o wszys...
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.20

-
(20) – Nowy dzień Uporczywy dzwonek telefonu wdarł się do uszu śpiącego Adriena, wyrywając go z mocnego snu. Mruknął niezadowolony i zaspany sięgnął po smartfona. Dzwoniła mama. Dlaczego nie przyszła normalnie go obudzić? Zanim do końca sformułował to głupie pytanie, jego wzrok spoczął na Marinette śpiącej obok na brzuchu z twarzą wtuloną w poduszkę. Na ten widok natychmiast wróciły wszystkie wspomnienia minionej nocy, a na myśl o jej finale zrobiło mu się gorąco. Telefon znów zaczął dzwonić. – Jeszcze chwilkę… – wymamrotała niewyraźnie dziewczyna i nakryła się kołdrą. Adrien uśmiechnął się z rozczuleniem i wreszcie odebrał połączenie. – Halo? – szepnął. – Jeszcze śpicie? – zaśmiała się Emilie. – Powiedziałabym, że nie chciałam was budzić, ale to by było jawne kłamstwo. Najwyższy czas wstawać… – Która godzina…? – mruknął bardziej do siebie niż do mamy. – Zbliża się dziesiąta. Obawiam się, że możecie mieć dzisiaj dużo pracy, więc powinniście doprowadzić się do względnego porządku. A pot...
Czytaj więcej