Szalik dla Dwojga - Cz. 8

-
UWAGA! Ostrzeżenie przed spoilerami! "Mrożyciel"

Wszystko poszło nie tak! Czarny Kot był tak rozczarowany, że miał ochotę załatwić kotaklizmem połowę Paryża. Albo przynajmniej Wieżę Eiffla. Albo chociaż kopnąć z całej siły w jakiś murek i złamać sobie palec u nogi. Może fizyczny ból zagłuszyłby krwawiące złamane serce.
Naprawdę był pełen nadziei! Po wczorajszych wydarzeniach, spojrzeniu Biedronki, jej obietnicy, po nadziei, którą mu dała rozmowa z Marinette… I wszystko na nic! Biedronka wzgardziła jego różą, jego wyznaniem, jego miłością… Zachowała się zupełnie inaczej niż się spodziewał. Zupełnie inaczej niż sugerowała Marinette!
Na koniec jeszcze Biedronka pogrzebała całkowicie jego nadzieje, dając mu do zrozumienia, że nie ma możliwości, żeby zmieniła obiekt zainteresowania. Może zatem przyszedł czas, żeby on to zrobił? Ileż można czekać na niemożliwe?!
A najgorsze w tym wszystkim było to, że Adrien nie miał z kim porozmawiać. Jedynie Kagami – po skopaniu mu tyłka na zajęciach z szermierki – wykazała się jakąś śladową empatią. Można powiedzieć, że całkiem sporą empatią. Jak na Kagami. Nawet przyjęła wzgardzoną różę. Niemal zasugerowała, że… Zaraz, zaraz… Może to nie był taki głupi pomysł?
- To głupi pomysł! – natychmiast rozwiał jego nadzieje Plagg.
- Może Kagami ma rację? Może powinienem zmienić obiekt? – Westchnął zrezygnowany Adrien.
- Ale Ka-Ga-Mi? – Skrzywił się Plagg. – Nie ma innych dziewczyn?
- Kagami przynajmniej wykazuje jakieś zainteresowanie mną jako chłopakiem. Cała reszta to jakieś fanki albo dziewczyny, dla których jestem po prostu zwykłym kolegą.
- Przy założeniu, że poprawnie interpretujesz to, co widzisz – mruknęło kwami.
- Co masz na myśli?
- Może tobie tylko się wydaje, że jesteś dla niektórych tylko zwykłym kolegą?
- Chloe tylko się zgrywa – Adrien niewłaściwie odczytał przekaz, który Plagg próbował przemycić między wierszami.
Kwami tylko przewróciło oczami. Ten chłopak był beznadziejny! Skoro już naprawdę chciałby zmieniać kierunek swoich uczuć, to nie może zwrócić uwagę na najbardziej logiczny, oczywisty – i z wielu powodów właściwy – obiekt? A teraz uwikła się w randkę z tą chodzącą harpią, która go wypuści tylko pod warunkiem… Nie, ona go w ogóle nie wypuści ze swoich szponów.
- Będziesz musiał poradzić sobie z konsekwencjami swoich decyzji, dzieciaku. Tylko nie przychodź do mnie potem, żebym cię ratował – mruknął niezadowolony Plagg.
- Co masz na myśli? – zaniepokoił się nagle Adrien.
Na to pytanie Plagg nie mógł mu odpowiedzieć. Adrien pewnie śmiertelnie by się obraził, gdyby usłyszał opinię kwami na temat jego koleżanki z lekcji szermierki, a teraz domniemanego obiektu westchnień… Nie, lepiej będzie milczeć i liczyć na cud.
- Na przyszłość staraj się słuchać! I czytać między wierszami! – wybrnął z konieczności odpowiedzi Plagg i poleciał do kąta z zapasami swojego ukochanego sera.
- Nic z tego nie rozumiem… - Westchnął chłopak.
Czuł, że musi o tym z kimś porozmawiać. Z Plagga nie miał żadnego pożytku. Musiał się kogoś poradzić, bo najwyraźniej techniki stosowane na Biedronce zawodziły. Trzeba było pogadać z dziewczyną. Marinette co prawda zawiodła w kwestii porad dotyczących Biedronki, ale może z Kagami będzie miała więcej szczęścia.
Zresztą, tylko z nią mógł o tym pogadać. Była jego najlepszą przyjaciółką. Poza Nino, ale on akurat kompletnie nie nadawał się do udzielania porad w sprawach sercowych…

---
Szalik dla Dwojga - cz. 7  <-  Poprzednia część  |  Następna część  ->  Szalik dla Dwojga - cz. 9

Czytaj opowiadanie „Szalik dla Dwojga” od początku

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne:

Miraculum FanFiction: Luka - cz. 1

-
Pojawił się w szkole niespodziewanie. Z pewnym siebie uśmiechem przywitał zebrany już na dziedzińcu szkoły niezły tłumek uczniów – każdy w swoim gronie przyjaciół lub wielbicieli. O tak… To był jego żywioł. Był przyzwyczajony do wzbudzania powszechnego zainteresowania i zachwytu gdziekolwiek się pojawił. Nie inaczej było dzisiaj. Wszystkie rozmowy ucichły, wszystkie oczy wpatrzone były w niego. Tak, to lubił… Rozejrzał się uważnie. O, chwileczkę. Ktoś zignorował jego pojawienie się. Dwie dziewczyny gadały jak najęte w kącie, zupełnie nie zwracając na niego uwagi. Ani na to, jakie poruszenie wywołał. „Wyzwanie przyjęte” pomyślał i ruszył zdecydowanym krokiem w ich stronę. - Nie no, śmiech na sali! – zirytowała się Chloe, czym przyciągnęła uwagę znajdujących się nieopodal kolegów z klasy. – No co wy?! Przecież to… niedorzeczne! – dodała ze złością, widząc, że nowy przystojniak kieruje prosto do tej gamoniowatej Marinette Dupain-Cheng. Marinette była właśnie w trakcie opowiadania s
Czytaj więcej

Pan Gołąb po raz 72

-
Uwaga! Będą spoilery! Jeśli nie oglądałaś/eś odcinka "Mr Pigeon 72", to odradzam czytanie dzisiejszego postu! *** Wiele obiecywałam sobie po dzisiejszym odcinku "Mr Pigeon 72". Wszyscy czekaliśmy na to, żeby zobaczyć, co się stanie po tym, jak Marinette wyznała Alyi, że jest Biedronką. Zgodnie z moimi przypuszczeniami Alya zabrała się do wspierania przyjaciółki w ogarnięciu wszystkich aspektów bycia Strażnikiem Miraculów. I bardzo dobrze! Niech Marinette wreszcie nie robi wszystkiego sama, bo można się zajechać... Jestem zachwycona Kagami, tym że nadal przyjaźni się z Marinette i że wyczuwa jej emocje. Jej zachowanie wobec Adriena może się wydawać nieco zaskakujące - nagle po takim totalnym oddaniu Adrienowi, odpuściła go sobie całkowicie. Ale jeśli przypomnimy sobie odcinek, w którym debiutowała ("Riposta"), to wszystko staje się bardziej logiczne... Tam po przegraniu pojedynku w szkole całkowicie zrezygnowała z zajęć szermierki. Zero-jedynkowo. Albo na 1
Czytaj więcej

Szalik dla Dwojga - Cz. 16

-
- Ależ ta Iza głupia! – zdenerwowała się nagle Marinette. Czarny Kot zachichotał. Był wieczór, a oni jak zwykle grali w HOMM5. To znaczy Marinette grała przy asyście Czarnego Kota. - A niby to czemu? - No patrz, ma gościa na talerzu, to będzie leciała z tym chorym Nekromantą, żeby wskrzeszać swojego męża. - Tak technicznie rzecz ujmując, to ona chyba nie zdążyła wyjść za mąż – wtrącił Czarny Kot. Spojrzała na niego ironicznie. - Widzę, Kotku, że naprawdę się wciągnąłeś? – mrugnęła do niego, a on poczuł niepokojący dreszcz na plecach, słysząc, jak nazywa go „Kotkiem”. - Nic z tych rzeczy. – Wzruszył ramionami dla niepoznaki. – Widocznie tamtego kocha prawdziwą miłością. Nie będzie się nagle odkochiwać i zakochiwać w jakimś Mrocznym Elfie. - Ale patrz, ile on dla niej zrobił. Ile poświęcił! Przeszedł nawet ten cały Ryt Prawdziwej Natury. Swoją drogą, możesz mi Kocie pogratulować przenikliwości. Miałam rację, że Agrael nie był demonem. - Gratuluję. – Ukłonił jej się i
Czytaj więcej

Miraculum FanFiction: Luka - cz. 4

-
Marinette zaczerwieniła się gwałtownie i zamarła dosłownie na moment. Adrien w pierwszej chwili nawet nie zrozumiał, co Marinette właśnie powiedziała. Informacja docierała do niego powoli. I opornie. Nagle ogarnęła go ogromna radość. W tym samym momencie Marinette uczyniła ruch, jakby miała natychmiast uciec z balkonu. Zadziałał niezawodny instynkt Czarnego Kota i Adrien w ostatniej chwili złapał Marinette za nadgarstek. Musiał ją zatrzymać. Musiał dowiedzieć się więcej. - Puść. – wyszeptała. - Nie mogę. - Nie mów nikomu, proszę. – poprosiła cicho. – On nie może się dowiedzieć. - Dlaczego? - Nie. Nie przeżyję tej kompromitacji. - Czemu miałaby to być kompromitacja? – dopytywał się zaciekawiony. - Kocie… Puść, proszę. - Powiedz mi, Marinette. - Nie zaryzykuję tej przyjaźni. – odpowiedziała zdecydowanym tonem. - Trochę za późno na to. – odpowiedział jej z uśmiechem. - Naprawdę mu to powiesz? – zapytała, a w jej oczach pojawiło się rozczarowanie. - Nie muszę. On j
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.20

-
(20) – Nowy dzień Uporczywy dzwonek telefonu wdarł się do uszu śpiącego Adriena, wyrywając go z mocnego snu. Mruknął niezadowolony i zaspany sięgnął po smartfona. Dzwoniła mama. Dlaczego nie przyszła normalnie go obudzić? Zanim do końca sformułował to głupie pytanie, jego wzrok spoczął na Marinette śpiącej obok na brzuchu z twarzą wtuloną w poduszkę. Na ten widok natychmiast wróciły wszystkie wspomnienia minionej nocy, a na myśl o jej finale zrobiło mu się gorąco. Telefon znów zaczął dzwonić. – Jeszcze chwilkę… – wymamrotała niewyraźnie dziewczyna i nakryła się kołdrą. Adrien uśmiechnął się z rozczuleniem i wreszcie odebrał połączenie. – Halo? – szepnął. – Jeszcze śpicie? – zaśmiała się Emilie. – Powiedziałabym, że nie chciałam was budzić, ale to by było jawne kłamstwo. Najwyższy czas wstawać… – Która godzina…? – mruknął bardziej do siebie niż do mamy. – Zbliża się dziesiąta. Obawiam się, że możecie mieć dzisiaj dużo pracy, więc powinniście doprowadzić się do względnego porządku. A pot
Czytaj więcej