Miraculum FanFiction: Luka - cz. 24

-
Przemienili się z powrotem w Adriena i Marinette w szkolnej szatni. I odetchnęli z ulgą. Tym razem się udało. Na szczęście to na nich skierowany był atak super-złoczyńcy, więc ich wspólne zniknięcie nie wywołało w ludziach żadnych podejrzeń. Alya nawet sama kazała im się ukryć.
Schowali się za ostatnim rzędem szafek. Każde rzuciło ulubiony przysmak swojemu kwami.
- Muszę przyznać, że jestem coraz bardziej zaniepokojony postępami, jakie robisz w kłamaniu… - stwierdził z lekką przyganą Adrien.
- W kłamaniu? – zdziwiła się Marinette.
- Ledwie się połapałem, jak zaczęłaś ściemniać tam w klasie. Niepokojąco przekonująca byłaś…
- Boisz się, że wejdzie mi w nawyk? – uśmiechnęła się z przekąsem.
- Nooo… Nie będę wiedział, kiedy mnie wkręcasz.
- Będziesz wiedział. Będziesz… - westchnęła. – Za dobrze mnie znasz. A poza tym, nie spodziewam się, żebym jakoś strasznie w przyszłości kłamała.
- Byłaś naprawdę wspaniała. – pochwalił ją na koniec, przyciągając ją do siebie. Wreszcie mogli się pocałować, nie ryzykując tłumu gapiów wytykających ich palcami.
- Hej, jesteście tam? – usłyszeli nagle głos Alyi.
Adrien westchnął ciężko i wypuścił Marinette z objęć. Ta szkoła zaczynała mu działać na nerwy.
- Jesteśmy, jesteśmy… - mruknął.
Wyszli zza szafek, trzymając się za ręce.
- Dzięki Bogu was nie znalazł! – odetchnęła z ulgą Alya. – Już po wszystkim.
- Skąd wiesz?
- Och, Biedronka musiała użyć już swojego zaklęcia „Niezwykła Biedronka!”, bo czar z Chloe został zdjęty. Biedna, ogląda teraz filmik ze sobą w roli głównej, jak rzuca się po Księciu-z-Bajki.
- Nie sądziłam, że będę jej kiedyś współczuć. – szepnęła Marinette, podczas gdy Adrien śmiał się głośno.
- No, chodźcie. Sami zobaczycie! – zaśmiała się Alya i ruszyła z powrotem do klasy. Niechętnie poszli za nią.
- W sumie to nie taki głupi pomysł, żeby ten Luka zaczął podrywać Chloe. – szepnął Adrien tak, żeby Alya nie słyszała. W końcu oficjalnie chyba nikt nie wiedział, kto padł ofiarą akumy.
Marinette parsknęła śmiechem.
- Nie śmiej się. To nie jest śmieszne. Teraz zakochał się w Biedronce! – mruknął niezadowolony.
- Serio? – zdziwiła się.
- Po twoim wyjściu rzucił tekst, że jesteś cudowna.
- Bo jestem. – uśmiechnęła się do niego szeroko.
- Wiem. Ale inni mogliby się od ciebie odczepić.
- Jesteś zazdrosny? – droczyła się z nim.
- Z każdym dniem bardziej. – odpowiedział jej z powagą. – Dobrze, że sam nie miałem miecza, bo bym go rozpłatał na dwie połowy. – wycedził przez zęby. – Jak on śmiał nazwać cię swoją księżniczką?! To określenie jest zarezerwowany dla mnie!
- Ciii… - przyłożyła mu palec do ust i rozejrzała się, czy ktoś nie słyszał.
Adrien chwycił jej dłoń, przyciągnął Marinette do siebie i ją pocałował, nie oglądając się już na Alyę czy inne osoby z jego klasy. O nauczycielce nie wspominając.


KONIEC – już naprawdę koniec tej historii…

---
Luka cz. 23  <-  Poprzednia część

Czytaj opowiadanie "Luka" od początku


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne:

Rozdział 1 - "Na południe"

-
Obraz
Nie lubię lata. Jedyną jego zaletą jest to, że są wtedy wakacje. Ale te straszliwe upały tak dają mi się we znaki, że zdecydowanie nie jest to moja ulubiona pora roku.  Siedząc na tylnym siedzeniu w samochodzie mojej mamy z nosem przyklejonym do szyby, cieszyłam się z dwóch rzeczy – że kiedyś ktoś mądry wymyślił klimatyzację samochodową i że moja mama wpadła na genialny pomysł kupienia autka wyposażonego w taki wynalazek.
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.19

-
(19) – Świt – Już świta… – szepnęła z żalem Biedronka. Siedziała na szczycie wieży Eiffla z Czarnym Kotem przy boku i lustrowała Paryż, jakby na nowo witając się z miastem oddanym im pod opiekę. Na wschodzie pojawiła się już jaśniejsza linia wskazująca na zbliżający się poranek. To by było na tyle, jeśli chodzi o ich specjalną noc. – Tak… – przytaknął jej Czarny Kot i w jego głosie też pobrzmiewał żal. Objął dziewczynę, a ona położyła głowę na jego ramieniu. Dopiero co skończyli swoje superbohaterskie obowiązki i poczuli, jak potwornie byli zmęczeni wydarzeniami, które miały miejsce tej nocy. Mistrz Fu został nakarmiony i odtransportowany do Marianne, która mimo późnej pory czekała na wieści o uratowaniu ukochanego. Wpuściła ich od razu i zajęła się Wangiem, zapewniając młodych, że poradzi sobie sama i mogą sobie iść. Przed odejściem Alya i Nino upewnili się jeszcze czy mogli zatrzymać swoje nowe Miracula, a kiedy Strażnik dał im swoje pozwolenie, czym prędzej wrócili do siebie, żegnaj...
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.18

-
(18) – Mistrz Miraculów Wezwani w środku nocy policjanci nie kryli zdumienia na widok superbohaterów, o których odejściu było przecież głośno trzy lata temu. Lila zimnym tonem odmówiła współpracy, dodając z wściekłością, żeby wszyscy poszli w diabły. Wyśmiała zarzuty Biedronki i Czarnego Kota, a następnie zamilkła na dobre. Policja zebrała zeznania pozostałych uczestników walki, spisała także doniesienie o porwaniu, a następnie odjechała w stronę aresztu wraz z przestępczynią. – I co teraz? – spytała Alya, wciąż we wcieleniu Lisicy. – Czas przepytać Wayzza… – westchnęła Biedronka. – Musimy znaleźć Mistrza Fu! Nie wiadomo, gdzie ta sadystka go trzymała… Nino? – zwróciła się do przyjaciela, który w kapturze ukrył kwami, zanim pojawili się policjanci. – Możesz już wyjść, mały żółwiu… – Chłopak uśmiechnął się do stworzonka schowanego tuż przy jego policzku. – Strasznie jest roztrzęsiony… Może byśmy coś mu dali do zjedzenia, czy co… – Zejdźmy z widoku – zaproponował Czarny Kot. – Będziemy s...
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.17

-
(17) – Ironia losu – Mów, gdzie on jest! – zażądała iluzja Biedronki. – Naprawdę myślisz, że wam powiem, gdzie on jest? – Zaśmiała się Lila. Nino ukryty w cieniu jednej z nóg wieży Eiffla przewrócił oczami. Słuchał tej przemowy już piąty raz i mógł spokojnie recytować za przeciwniczką. Ale tego nie zrobił. To nie była pora na żarty. Przebiegł szybko do stojącej niedaleko Alyi. – Co tu robisz? – syknęła dziewczyna, odrywając wzrok od Lili. – Muszę pilnować iluzji… – Już widziałem, jak jej pilnujesz… – mruknął i gestem powstrzymał od komentarzy zbliżającą się Biedronkę. – Musimy zmienić plan. – O czym ty mówisz? – zdziwił się Czarny Kot. – Potem wam wytłumaczę – uciął Nino. – Ta wariatka zaraz skończy swój wywód. Nie wdawaj się z nią w pogawędkę – zwrócił się do swojej dziewczyny. – Iluzja musi udać walkę, bo za parę sekund będzie po wszystkim. – To jak będzie? – Dobiegło ich z góry syknięcie Lili. – Coście tak zaniemówili? Chyba nie sądziliście, że nie pomyślałam o wszys...
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.20

-
(20) – Nowy dzień Uporczywy dzwonek telefonu wdarł się do uszu śpiącego Adriena, wyrywając go z mocnego snu. Mruknął niezadowolony i zaspany sięgnął po smartfona. Dzwoniła mama. Dlaczego nie przyszła normalnie go obudzić? Zanim do końca sformułował to głupie pytanie, jego wzrok spoczął na Marinette śpiącej obok na brzuchu z twarzą wtuloną w poduszkę. Na ten widok natychmiast wróciły wszystkie wspomnienia minionej nocy, a na myśl o jej finale zrobiło mu się gorąco. Telefon znów zaczął dzwonić. – Jeszcze chwilkę… – wymamrotała niewyraźnie dziewczyna i nakryła się kołdrą. Adrien uśmiechnął się z rozczuleniem i wreszcie odebrał połączenie. – Halo? – szepnął. – Jeszcze śpicie? – zaśmiała się Emilie. – Powiedziałabym, że nie chciałam was budzić, ale to by było jawne kłamstwo. Najwyższy czas wstawać… – Która godzina…? – mruknął bardziej do siebie niż do mamy. – Zbliża się dziesiąta. Obawiam się, że możecie mieć dzisiaj dużo pracy, więc powinniście doprowadzić się do względnego porządku. A pot...
Czytaj więcej