Miraculum FanFiction: Zagadka – Adrienette Cz. 4

-
Rozmowa z Marinette nie pomogła Adrienowi. Teraz miał już taki mętlik w głowie, że miał wrażenie, że jeszcze trochę i przegrzeje obwody. Co to w ogóle było? Przecież on kocha Biedronkę! Dlaczego dotyk Marinette wywołał u niego taką reakcję?
Próbował sobie to tłumaczyć tym, że powiedziała mu o zakończeniu przyjaźni z nim jako Adrienem i był po prostu w szoku po tej informacji. Może tak podziałała na niego świadomość, że być może rozmawiają ze sobą po raz ostatni?
Utwierdzał się w tym przekonaniu w ciągu następnych dni, kiedy w szkole nadal nie mógł złapać nawet kontaktu wzrokowego z Marinette. Dzielnie jej sekundująca Alya zrezygnowała tymczasowo nawet z towarzystwa swojego chłopaka, bo z kolei Adrien trzymał się Nino. Liczył na to, że dzięki temu zyska możliwość przebywania w towarzystwie Marinette, ale ona okazała się sprytniejsza. Trzymała się z Alyą z daleka.
A on coraz bardziej tęsknił. Coraz bardziej doceniał drobiazgi, które sprawiały, że jego życie było jakieś takie… bardziej kolorowe? Stracił apetyt, ciężko mu było wykrzesać z siebie choć odrobinę entuzjazmu na lekcjach szermierki, a sesje zdjęciowe to był po prostu dramat – chyba że utrzymane były w tonacji grobowej. Nawet Natalia po raz pierwszy w życiu zmuszała go do zjedzenia posiłku, bo marniał w oczach.
Jego dziwną apatię zauważyła też Biedronka. Po ostatniej walce zagadnęła go sama z siebie. Zazwyczaj pierwsza uciekała, żeby zdążyć przed przemianą. Tym razem została i zapytała:
- Wszystko w porządku, Czarny Kocie?
- Jasne, czemu pytasz?
- Jesteś jakiś rozkojarzony. – zauważyła. – I jakby… przybity… Mam nadzieję, że to nie przeze mnie?
- Dlaczego przez ciebie? – spytał nieswoim głosem.
- No, przez to, co ci powiedziałam… No wiesz… Wtedy na balkonie… - zarumieniła się.
- Nie, Biedronko. To nie przez ciebie. – odpowiedział, ze zdziwieniem obserwując jej rumieniec. To coś nowego! Biedronka nigdy się nie rumieniła z jego powodu.
- Aha, to w porządku. – kiwnęła głową. – Lecę, zanim się okaże, że jestem Kopciuszkiem w pocerowanym fartuszku.
Roześmiał się z jej żartu. Zawsze wymyślała coś nowego.
- Chętnie bym złapał choć jeden szklany pantofelek. – mrugnął do niej.
- Wracasz do formy, Kocie. – roześmiała się. – Do następnego razu!
I już jej nie było. A on po raz pierwszy w życiu nie czuł w sercu tego, co zawsze czuł do tej pory po jej zniknięciu.

---
Zagadka Adrienette cz. 3  <-  Poprzednia część  |  Następna część  ->  Zagadka Adrienette cz. 5


Czytaj opowiadanie "Zagadka – Adrienette" od początku

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne:

Miraculum FanFiction: Luka - cz. 1

-
Pojawił się w szkole niespodziewanie. Z pewnym siebie uśmiechem przywitał zebrany już na dziedzińcu szkoły niezły tłumek uczniów – każdy w swoim gronie przyjaciół lub wielbicieli. O tak… To był jego żywioł. Był przyzwyczajony do wzbudzania powszechnego zainteresowania i zachwytu gdziekolwiek się pojawił. Nie inaczej było dzisiaj. Wszystkie rozmowy ucichły, wszystkie oczy wpatrzone były w niego. Tak, to lubił… Rozejrzał się uważnie. O, chwileczkę. Ktoś zignorował jego pojawienie się. Dwie dziewczyny gadały jak najęte w kącie, zupełnie nie zwracając na niego uwagi. Ani na to, jakie poruszenie wywołał. „Wyzwanie przyjęte” pomyślał i ruszył zdecydowanym krokiem w ich stronę. - Nie no, śmiech na sali! – zirytowała się Chloe, czym przyciągnęła uwagę znajdujących się nieopodal kolegów z klasy. – No co wy?! Przecież to… niedorzeczne! – dodała ze złością, widząc, że nowy przystojniak kieruje prosto do tej gamoniowatej Marinette Dupain-Cheng. Marinette była właśnie w trakcie opowiadania s
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.20

-
(20) – Nowy dzień Uporczywy dzwonek telefonu wdarł się do uszu śpiącego Adriena, wyrywając go z mocnego snu. Mruknął niezadowolony i zaspany sięgnął po smartfona. Dzwoniła mama. Dlaczego nie przyszła normalnie go obudzić? Zanim do końca sformułował to głupie pytanie, jego wzrok spoczął na Marinette śpiącej obok na brzuchu z twarzą wtuloną w poduszkę. Na ten widok natychmiast wróciły wszystkie wspomnienia minionej nocy, a na myśl o jej finale zrobiło mu się gorąco. Telefon znów zaczął dzwonić. – Jeszcze chwilkę… – wymamrotała niewyraźnie dziewczyna i nakryła się kołdrą. Adrien uśmiechnął się z rozczuleniem i wreszcie odebrał połączenie. – Halo? – szepnął. – Jeszcze śpicie? – zaśmiała się Emilie. – Powiedziałabym, że nie chciałam was budzić, ale to by było jawne kłamstwo. Najwyższy czas wstawać… – Która godzina…? – mruknął bardziej do siebie niż do mamy. – Zbliża się dziesiąta. Obawiam się, że możecie mieć dzisiaj dużo pracy, więc powinniście doprowadzić się do względnego porządku. A pot
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.19

-
(19) – Świt – Już świta… – szepnęła z żalem Biedronka. Siedziała na szczycie wieży Eiffla z Czarnym Kotem przy boku i lustrowała Paryż, jakby na nowo witając się z miastem oddanym im pod opiekę. Na wschodzie pojawiła się już jaśniejsza linia wskazująca na zbliżający się poranek. To by było na tyle, jeśli chodzi o ich specjalną noc. – Tak… – przytaknął jej Czarny Kot i w jego głosie też pobrzmiewał żal. Objął dziewczynę, a ona położyła głowę na jego ramieniu. Dopiero co skończyli swoje superbohaterskie obowiązki i poczuli, jak potwornie byli zmęczeni wydarzeniami, które miały miejsce tej nocy. Mistrz Fu został nakarmiony i odtransportowany do Marianne, która mimo późnej pory czekała na wieści o uratowaniu ukochanego. Wpuściła ich od razu i zajęła się Wangiem, zapewniając młodych, że poradzi sobie sama i mogą sobie iść. Przed odejściem Alya i Nino upewnili się jeszcze czy mogli zatrzymać swoje nowe Miracula, a kiedy Strażnik dał im swoje pozwolenie, czym prędzej wrócili do siebie, żegnaj
Czytaj więcej

Pan Gołąb po raz 72

-
Uwaga! Będą spoilery! Jeśli nie oglądałaś/eś odcinka "Mr Pigeon 72", to odradzam czytanie dzisiejszego postu! *** Wiele obiecywałam sobie po dzisiejszym odcinku "Mr Pigeon 72". Wszyscy czekaliśmy na to, żeby zobaczyć, co się stanie po tym, jak Marinette wyznała Alyi, że jest Biedronką. Zgodnie z moimi przypuszczeniami Alya zabrała się do wspierania przyjaciółki w ogarnięciu wszystkich aspektów bycia Strażnikiem Miraculów. I bardzo dobrze! Niech Marinette wreszcie nie robi wszystkiego sama, bo można się zajechać... Jestem zachwycona Kagami, tym że nadal przyjaźni się z Marinette i że wyczuwa jej emocje. Jej zachowanie wobec Adriena może się wydawać nieco zaskakujące - nagle po takim totalnym oddaniu Adrienowi, odpuściła go sobie całkowicie. Ale jeśli przypomnimy sobie odcinek, w którym debiutowała ("Riposta"), to wszystko staje się bardziej logiczne... Tam po przegraniu pojedynku w szkole całkowicie zrezygnowała z zajęć szermierki. Zero-jedynkowo. Albo na 1
Czytaj więcej

Szalik dla Dwojga - Cz. 16

-
- Ależ ta Iza głupia! – zdenerwowała się nagle Marinette. Czarny Kot zachichotał. Był wieczór, a oni jak zwykle grali w HOMM5. To znaczy Marinette grała przy asyście Czarnego Kota. - A niby to czemu? - No patrz, ma gościa na talerzu, to będzie leciała z tym chorym Nekromantą, żeby wskrzeszać swojego męża. - Tak technicznie rzecz ujmując, to ona chyba nie zdążyła wyjść za mąż – wtrącił Czarny Kot. Spojrzała na niego ironicznie. - Widzę, Kotku, że naprawdę się wciągnąłeś? – mrugnęła do niego, a on poczuł niepokojący dreszcz na plecach, słysząc, jak nazywa go „Kotkiem”. - Nic z tych rzeczy. – Wzruszył ramionami dla niepoznaki. – Widocznie tamtego kocha prawdziwą miłością. Nie będzie się nagle odkochiwać i zakochiwać w jakimś Mrocznym Elfie. - Ale patrz, ile on dla niej zrobił. Ile poświęcił! Przeszedł nawet ten cały Ryt Prawdziwej Natury. Swoją drogą, możesz mi Kocie pogratulować przenikliwości. Miałam rację, że Agrael nie był demonem. - Gratuluję. – Ukłonił jej się i
Czytaj więcej