Miraculum FanFiction: Wyjątkowe walentynki - cz.3

-
WTOREK – 13.02.

Dzisiaj w szkole Marinette zauważyła, że Adrien także jej unika. Może był urażony jej wczorajszym zachowaniem? A może nie… Raz czy dwa razy podchwyciła jego spojrzenie… I to nie żal był w jego oczach. Było to coś dziwnego, od czego zdradzieckie ciepło zalewało jej policzki. Resztki rozsądku nie pozwalały jej jednak zbyt optymistycznie wierzyć, że mogłoby to być to, o czym skrycie marzyła. I co uparcie wmawiała jej Alya. Rozczarowanie byłoby zbyt bolesne… Nie, lepiej od razu założyć, że tylko jej się zdawało.

Na ostatniej lekcji mieli zajęcia z literatury. Omawiali „Śpiącą królewnę” i Adrien notował jak szalony. Aż pani Bustier się zainteresowała jego notatkami, podejrzewając, że niewiele mają wspólnego z lekcją. Ale gdy tylko zadała mu pytanie, o czym była lekcja, wyrecytował dokładnie słowa uczniów wypowiadających się wcześniej. Czyli… Czyli jednak notował? W takim razie, dlaczego wyrzucił pomiętą kartkę zaraz po lekcji?

Marinette poczekała, aż wszyscy wyjdą z klasy i podeszła do kosza na śmieci. Znalazła tę kartkę i zobaczyła, że jest na niej napisany – z wieloma poprawkami, skreśleniami i luźnymi zapiskami – wiersz. I to wiersz walentynkowy!

Twe włosy są jak noc,
Fiołkowe oczy twe…
Co czujesz – nie wiem wciąż,
Przede mną skrywasz się.
Spotykamy się codziennie,
I o tobie wiecznie śnię.
Tak wielka miłość kipi we mnie!
Mą walentynką zostać chciej.

Marinette przeczytała go dwa razy. Czy to możliwe, że… że napisał ten wiersz o niej? A raczej do niej? Znów pojawiła się ta sama myśl, co wówczas, gdy podchwyciła jego spojrzenia. To byłoby zbyt piękne, żeby mogło być prawdziwe. A jednak… gdzieś tam na dnie serca zaczęła tlić się nadzieja…

Pobiegła do domu z tą pomiętą kartką przyciśniętą do serca, jakby to był największy skarb w jej życiu. Jak burza wpadła do swojego pokoju i zasiadła przy biurku. Leżała na nim przygotowana kartka walentynkowa. Wczoraj zaraz po wyjściu Alyi przystąpiła do własnoręcznego wykonania walentynki. Postawiła na prostotę – z czerwonego brystolu wycięła serce, którego wewnętrzne brzegi ozdobiła oryginalnym wzorkiem. Składał się na niego jeden wyraz łączony ze sobą. A tym wyrazem było jej imię. Niby takie oczywiste, a jednak wpisane we wzorek stanowiło po prostu ciekawe zdobienie. Na pierwszy rzut oka można się było nabrać.

Teraz przyszła kolej na trudniejszą część zadania – czym wypełnić kartkę. Jakie życzenia miała napisać? Zamyśliła się… Nie miała doświadczenia w pisaniu życzeń walentynkowych. Właściwie robiła to po raz pierwszy w życiu! Czas mijał, a ona wciąż nie umiała ubrać w słowa tego, co chciała wyrazić. Właściwie nawet nie wiedziała, co chce wyrazić!

I nagle spłynęło na nią olśnienie – mogła odpowiedzieć na jego wiersz! Wraz z olśnieniem spłynęła na nią wena i napisała:

Jak słońce włosy lśnią,
Zielone oczy twe.
Tak bardzo poznać twoje
Najskrytsze marzenia chcę.
Walentynką twą pragnę być,
Niech miłość nasza trwa
Po wieczność niczym piękny sen,
Bo twoja jestem ja.

No i gotowe. Uff… Teraz tylko musi się przemóc i jakoś wręczyć mu tę kartkę. Aż ją ścisnęło w żołądku. Nie, nie będzie się tym teraz martwić. Na pewno nie przed obiadem. Najlepiej się z tym przespać. Może sen przyniesie jakieś genialne rozwiązanie…
I z tą myślą schowała walentynkę do torby.


(Odautorska uwaga: skorzystałam z walentynkowych wierszy z odcinka „Mroczny Amor”. Z wiadomych względów musiałam zmienić wersy odwołujące się stricte do Biedronki…)

 ---
Wyjątkowe walentynki cz. 2  <-  Poprzednia część  |  Następna część  ->  Wyjątkowe walentynki cz. 4


Czytaj opowiadanie " Wyjątkowe walentynki" od początku

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne:

Rozdział 1 - "Na południe"

-
Obraz
Nie lubię lata. Jedyną jego zaletą jest to, że są wtedy wakacje. Ale te straszliwe upały tak dają mi się we znaki, że zdecydowanie nie jest to moja ulubiona pora roku.  Siedząc na tylnym siedzeniu w samochodzie mojej mamy z nosem przyklejonym do szyby, cieszyłam się z dwóch rzeczy – że kiedyś ktoś mądry wymyślił klimatyzację samochodową i że moja mama wpadła na genialny pomysł kupienia autka wyposażonego w taki wynalazek.
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.19

-
(19) – Świt – Już świta… – szepnęła z żalem Biedronka. Siedziała na szczycie wieży Eiffla z Czarnym Kotem przy boku i lustrowała Paryż, jakby na nowo witając się z miastem oddanym im pod opiekę. Na wschodzie pojawiła się już jaśniejsza linia wskazująca na zbliżający się poranek. To by było na tyle, jeśli chodzi o ich specjalną noc. – Tak… – przytaknął jej Czarny Kot i w jego głosie też pobrzmiewał żal. Objął dziewczynę, a ona położyła głowę na jego ramieniu. Dopiero co skończyli swoje superbohaterskie obowiązki i poczuli, jak potwornie byli zmęczeni wydarzeniami, które miały miejsce tej nocy. Mistrz Fu został nakarmiony i odtransportowany do Marianne, która mimo późnej pory czekała na wieści o uratowaniu ukochanego. Wpuściła ich od razu i zajęła się Wangiem, zapewniając młodych, że poradzi sobie sama i mogą sobie iść. Przed odejściem Alya i Nino upewnili się jeszcze czy mogli zatrzymać swoje nowe Miracula, a kiedy Strażnik dał im swoje pozwolenie, czym prędzej wrócili do siebie, żegnaj...
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.18

-
(18) – Mistrz Miraculów Wezwani w środku nocy policjanci nie kryli zdumienia na widok superbohaterów, o których odejściu było przecież głośno trzy lata temu. Lila zimnym tonem odmówiła współpracy, dodając z wściekłością, żeby wszyscy poszli w diabły. Wyśmiała zarzuty Biedronki i Czarnego Kota, a następnie zamilkła na dobre. Policja zebrała zeznania pozostałych uczestników walki, spisała także doniesienie o porwaniu, a następnie odjechała w stronę aresztu wraz z przestępczynią. – I co teraz? – spytała Alya, wciąż we wcieleniu Lisicy. – Czas przepytać Wayzza… – westchnęła Biedronka. – Musimy znaleźć Mistrza Fu! Nie wiadomo, gdzie ta sadystka go trzymała… Nino? – zwróciła się do przyjaciela, który w kapturze ukrył kwami, zanim pojawili się policjanci. – Możesz już wyjść, mały żółwiu… – Chłopak uśmiechnął się do stworzonka schowanego tuż przy jego policzku. – Strasznie jest roztrzęsiony… Może byśmy coś mu dali do zjedzenia, czy co… – Zejdźmy z widoku – zaproponował Czarny Kot. – Będziemy s...
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.17

-
(17) – Ironia losu – Mów, gdzie on jest! – zażądała iluzja Biedronki. – Naprawdę myślisz, że wam powiem, gdzie on jest? – Zaśmiała się Lila. Nino ukryty w cieniu jednej z nóg wieży Eiffla przewrócił oczami. Słuchał tej przemowy już piąty raz i mógł spokojnie recytować za przeciwniczką. Ale tego nie zrobił. To nie była pora na żarty. Przebiegł szybko do stojącej niedaleko Alyi. – Co tu robisz? – syknęła dziewczyna, odrywając wzrok od Lili. – Muszę pilnować iluzji… – Już widziałem, jak jej pilnujesz… – mruknął i gestem powstrzymał od komentarzy zbliżającą się Biedronkę. – Musimy zmienić plan. – O czym ty mówisz? – zdziwił się Czarny Kot. – Potem wam wytłumaczę – uciął Nino. – Ta wariatka zaraz skończy swój wywód. Nie wdawaj się z nią w pogawędkę – zwrócił się do swojej dziewczyny. – Iluzja musi udać walkę, bo za parę sekund będzie po wszystkim. – To jak będzie? – Dobiegło ich z góry syknięcie Lili. – Coście tak zaniemówili? Chyba nie sądziliście, że nie pomyślałam o wszys...
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.20

-
(20) – Nowy dzień Uporczywy dzwonek telefonu wdarł się do uszu śpiącego Adriena, wyrywając go z mocnego snu. Mruknął niezadowolony i zaspany sięgnął po smartfona. Dzwoniła mama. Dlaczego nie przyszła normalnie go obudzić? Zanim do końca sformułował to głupie pytanie, jego wzrok spoczął na Marinette śpiącej obok na brzuchu z twarzą wtuloną w poduszkę. Na ten widok natychmiast wróciły wszystkie wspomnienia minionej nocy, a na myśl o jej finale zrobiło mu się gorąco. Telefon znów zaczął dzwonić. – Jeszcze chwilkę… – wymamrotała niewyraźnie dziewczyna i nakryła się kołdrą. Adrien uśmiechnął się z rozczuleniem i wreszcie odebrał połączenie. – Halo? – szepnął. – Jeszcze śpicie? – zaśmiała się Emilie. – Powiedziałabym, że nie chciałam was budzić, ale to by było jawne kłamstwo. Najwyższy czas wstawać… – Która godzina…? – mruknął bardziej do siebie niż do mamy. – Zbliża się dziesiąta. Obawiam się, że możecie mieć dzisiaj dużo pracy, więc powinniście doprowadzić się do względnego porządku. A pot...
Czytaj więcej