Szalik dla Dwojga - Cz. 3

UWAGA! Ostrzeżenie przed spoilerami! "Zombuziara" i "Mrożownik"...

Rześkie nocne powietrze natychmiast owiało twarz Marinette, jak tylko wyszła na balkon. Tego jej było trzeba! Głęboki wdech i wydech… Podeszła do barierki i przez chwilę miała wrażenie, że pod jej dotykiem metal po prostu się stopi. Wdech i wydech… Trzeba się schłodzić. Trzeba opanować ten paraliżujący strach, tę panikę… Wdech i wydech…

Marinette ukryła twarz w dłoniach. Były chłodne po kontakcie z barierką, ale ona i tak miała wrażenie, że skóra na jej twarzy jest gorąca. Zupełnie, jakby te wszystkie myśli i emocje nagromadzone w ciągu całego dnia zaczęły się gotować w jej głowie i lada moment miały znaleźć ujście w postaci pary.

- Wszystko w porządku, Księżniczko? – Usłyszała nagle tuż nad uchem i aż podskoczyła wystraszona.

Nie słyszała, kiedy nadszedł. Nie miała pojęcia, jak długo tu był, jak długo się jej przyglądał. I właściwie po co przyszedł.

- Przepraszam… - szepnął Czarny Kot, kładąc jej dłoń na ramieniu. – Nie chciałem cię przestraszyć.

- W po… porządku… - wyjąkała Marinette, czerwieniąc się przy tym okropnie.

Jeszcze jego tu dzisiaj brakowało! Momentalnie na pierwszy plan wysunęły się wszystkie te myśli, które dręczyły ją przez cały wieczór. Te o całowaniu. O całowaniu Czarnego Kota. Dlaczego nie mogła przestać o tym myśleć? Zerknęła szybko na jego usta. Nie jest dobrze… uciekła wzrokiem. I odwróciła się do barierki.

- Przecież widzę, że coś cię gryzie. – odparł i przysiadł obok. Zupełnie jak ostatnio, kiedy ją odwiedził. Kiedy Biedronka nie przyszła na spotkanie. Na randkę. Jak zwał tak zwał. Kiedy Czarny Kot jej wyznał, że ją kocha. To znaczy: Biedronkę. Jak zwał ta zwał. O Boże! Co się z nią dzisiaj działo?!

- Miałam po prostu straszny dzień.

- Mnie to mówisz! – westchnął. – Przynajmniej ty nie całowałaś się z Chloe…

Marinette nagle roześmiała się. Przypomniała sobie ten moment, kiedy Chloe rzuciła się na Czarnego Kota, żeby Biedronka zyskała czas na rozprawienie się z Zombuziarą.

- No fakt. Ty miałeś gorszy dzień! Ja przynajmniej nie musiałam całować Chloe.

- Najgorsze jest to, że ja to wszystko pamiętam – mruknął. – Wolałbym nie pamiętać.

- Pamiętasz? – zdziwiła się. – W-wszystko?

- Wszystko… - przyznał i zapatrzył się w dal.

Nie jest dobrze. To znaczy, że pamiętał też obietnicę Biedronki. Marinette poczuła, że puls jej przyspieszył, a krew zaczyna dudnić jej w uszach. Wracała panika. Tym razem spowodowana jej myślami o Czarnym Kocie.

- A ty? – spytał nagle Czarny Kot, zwracając twarz w jej stronę. – Z kim musiałaś się całować?

- Co?! – wykrzyknęła. – Ja? Nie, nie… Ja-ja się z nikim nie całowałam!

Czarny Kot parsknął śmiechem.

- Tylko mi nie mów, że to dlatego jesteś przygnębiona.

- No wiesz?! – Oburzyła się i spojrzała na niego groźnie. – Nie samym całowaniem żyje człowiek!

- Jak dobrze, że nie jestem człowiekiem… - Czarny Kot przypomniał sobie słowa Plagga.

- Słucham? – wykrztusiła zdumiona.

- A nie! – Roześmiał się. – Tak sobie tylko skojarzyłem słowa mojego kwami.

- Nie rozumiem.

- Tak mi dzisiaj powiedział.

- Rozmawiasz ze swoim kwami o całowaniu? – spytała, czerwieniąc się przy tym okropnie, kiedy przypomniała sobie, o czym ona rozmawiała ze swoim kwami.

- To było akurat o serze… - mruknął Czarny Kot, zupełnie nieświadomy, co się dzieje w głowie jego rozmówczyni.

- O serze? – powtórzyła zdumiona.

- Moje kwami bardzo lubi ser – wyjaśnił. – Właściwie obżera się nim bez umiaru. No i dzisiaj rozmawialiśmy na poważne tematy, a ten ciągle o serze. W końcu mu powiedziałem, że nie samym serem żyje człowiek, a on do mnie z tekstem „Jak dobrze, że nie jestem człowiekiem.” Ot, cała historia.

- A o czym rozmawialiście? – spytała, zanim ugryzła się w język.

---
Szalik dla Dwojga - cz. 2  <-  Poprzednia część  |  Następna część  ->  Szalik dla Dwojga - cz. 4

Czytaj opowiadanie „Szalik dla Dwojga” od początku