Szalik dla Dwojga - Cz. 4

-
UWAGA! Ostrzeżenie przed spoilerami! "Zombuziara" i "Mrożownik"...

Czarny Kot niespodziewanie się zarumienił. Ale mimo zmieszania, nie umiał skłamać:
- O Bie-Biedronce.
- O Biedronce? – Marinette szepnęła zaskoczona.
- Yhm… - przytaknął i zapatrzył się w dal.
- Ale… Dlaczego? – Zebrała się na odwagę i spytała wprost.
- Już kiedyś mówiłem ci… - zaczął i urwał. Jej zaś nagle zabrakło tchu. Nie powinni poruszać tego tematu. To wcale nie pomagało na jej rozterki! – Chodzi o to, że… Wiesz, jesteśmy z Biedronką partnerami. Myślę, że jest moją najlepszą przyjaciółką. Ufam jej bezgranicznie. I ona chyba akurat to uczucie odwzajemnia…
Marinette powstrzymała westchnięcie. Wyczuła tę nikłą nutkę żalu, kiedy podkreślił słowa „akurat to uczucie”. A z drugiej strony rosła w jej sercu ogromna bańka szczęścia, kiedy słyszała, jak bardzo Czarny Kot szanuje ich przyjaźń.
- Na pewno, Czarny Kocie… - szepnęła.
Zerknął na nią szybko i dodał:
- Sęk w tym, że nie znamy się w naszym cywilnym życiu. Dasz wiarę, że nawet nie wiem, kiedy ona ma urodziny?
Marinette zachichotała. W sumie mogła mu powiedzieć, że wkrótce.
- Chciałbym zrobić dla niej coś miłego – kontynuował. – Wiesz, choćby dać jej prezent urodzinowy. Ale jak można dać komuś prezent urodzinowy, jak się nie wie, kiedy ktoś ma urodziny?
- Możesz jej go dać w inny dzień – odpowiedziała prosto.
- Myślisz, że się nie obrazi?
- Za prezent? – zaśmiała się. – Przecież jest dziewczyną! Na pewno się nie obrazi. Tylko kup jej coś ładnego.
- Wiesz… Chciałbym jej dać coś wyjątkowego. Coś, czego nie da się kupić w sklepie. Tak sobie myślę, że to wszystko dzisiaj wzięło się z tego, że jesteśmy dla siebie za mało mili – powiedział nagle Czarny Kot. – Panna Bu… Znaczy się ta nauczycielka została zakumanizowana, bo Władca Ciem jej wmówił, że pomoże jej w tym, żeby wszyscy byli dla siebie mili.
- Nieprawda – zaprzeczyła Marinette. – Ona… Ona… - zacięła się nagle.
- Księżniczko? – Czarny Kot zeskoczył z barierki, widząc, że dziewczyna zaczyna wpadać w panikę.
- Ona została zaatakowana, bo broniła mnie – wyznała nagle Marinette i rozpłakała się.
A Czarny Kot odruchowo objął ją mocno i przytulił.

---

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne:

Miraculum FanFiction: Luka - cz. 1

-
Pojawił się w szkole niespodziewanie. Z pewnym siebie uśmiechem przywitał zebrany już na dziedzińcu szkoły niezły tłumek uczniów – każdy w swoim gronie przyjaciół lub wielbicieli. O tak… To był jego żywioł. Był przyzwyczajony do wzbudzania powszechnego zainteresowania i zachwytu gdziekolwiek się pojawił. Nie inaczej było dzisiaj. Wszystkie rozmowy ucichły, wszystkie oczy wpatrzone były w niego. Tak, to lubił… Rozejrzał się uważnie. O, chwileczkę. Ktoś zignorował jego pojawienie się. Dwie dziewczyny gadały jak najęte w kącie, zupełnie nie zwracając na niego uwagi. Ani na to, jakie poruszenie wywołał. „Wyzwanie przyjęte” pomyślał i ruszył zdecydowanym krokiem w ich stronę. - Nie no, śmiech na sali! – zirytowała się Chloe, czym przyciągnęła uwagę znajdujących się nieopodal kolegów z klasy. – No co wy?! Przecież to… niedorzeczne! – dodała ze złością, widząc, że nowy przystojniak kieruje prosto do tej gamoniowatej Marinette Dupain-Cheng. Marinette była właśnie w trakcie opowiadania s
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.20

-
(20) – Nowy dzień Uporczywy dzwonek telefonu wdarł się do uszu śpiącego Adriena, wyrywając go z mocnego snu. Mruknął niezadowolony i zaspany sięgnął po smartfona. Dzwoniła mama. Dlaczego nie przyszła normalnie go obudzić? Zanim do końca sformułował to głupie pytanie, jego wzrok spoczął na Marinette śpiącej obok na brzuchu z twarzą wtuloną w poduszkę. Na ten widok natychmiast wróciły wszystkie wspomnienia minionej nocy, a na myśl o jej finale zrobiło mu się gorąco. Telefon znów zaczął dzwonić. – Jeszcze chwilkę… – wymamrotała niewyraźnie dziewczyna i nakryła się kołdrą. Adrien uśmiechnął się z rozczuleniem i wreszcie odebrał połączenie. – Halo? – szepnął. – Jeszcze śpicie? – zaśmiała się Emilie. – Powiedziałabym, że nie chciałam was budzić, ale to by było jawne kłamstwo. Najwyższy czas wstawać… – Która godzina…? – mruknął bardziej do siebie niż do mamy. – Zbliża się dziesiąta. Obawiam się, że możecie mieć dzisiaj dużo pracy, więc powinniście doprowadzić się do względnego porządku. A pot
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.19

-
(19) – Świt – Już świta… – szepnęła z żalem Biedronka. Siedziała na szczycie wieży Eiffla z Czarnym Kotem przy boku i lustrowała Paryż, jakby na nowo witając się z miastem oddanym im pod opiekę. Na wschodzie pojawiła się już jaśniejsza linia wskazująca na zbliżający się poranek. To by było na tyle, jeśli chodzi o ich specjalną noc. – Tak… – przytaknął jej Czarny Kot i w jego głosie też pobrzmiewał żal. Objął dziewczynę, a ona położyła głowę na jego ramieniu. Dopiero co skończyli swoje superbohaterskie obowiązki i poczuli, jak potwornie byli zmęczeni wydarzeniami, które miały miejsce tej nocy. Mistrz Fu został nakarmiony i odtransportowany do Marianne, która mimo późnej pory czekała na wieści o uratowaniu ukochanego. Wpuściła ich od razu i zajęła się Wangiem, zapewniając młodych, że poradzi sobie sama i mogą sobie iść. Przed odejściem Alya i Nino upewnili się jeszcze czy mogli zatrzymać swoje nowe Miracula, a kiedy Strażnik dał im swoje pozwolenie, czym prędzej wrócili do siebie, żegnaj
Czytaj więcej

Miraculum FanFiction: Zagadka Chloe B. - cz. 15

-
- I co? Lepiej ci teraz? – spytał Jerome. Chloe spojrzała na niego z uśmiechem. Czekał na nią dobre parę godzin, bo po przełamaniu pierwszych lodów rozgadały się z mamą i przestać nie mogły. Kiedy jednak Chloe wyszła z pokoju, Jerome siedział cierpliwie na korytarzu i czekał. - Lepiej. – odpowiedziała. – Ale jeszcze długa droga przed nami. - To nie pytam o szczegóły. - Możesz pytać. Chociaż… muszę to wszystko jeszcze przemyśleć. Mam straszny mętlik w głowie. - To może cię odprowadzę do domu? Przewietrzysz głowę, zamiast męczyć się w korkach. - A wiesz, że to jest nawet dobry pomysł? – uśmiechnęła się. - No, to chodźmy. – powiedział, biorąc ją za rękę. A ona nie oponowała. Szli w milczeniu. Za ręce. Ale Chloe nie myślała o tym. Rozpamiętywała fragmenty rozmowy z mamą. Szczególnie zabolało ją, kiedy dowiedziała się od niej, że tatuś – jej najdroższy, cudowny tatuś, który by jej nieba przychylił! – zakazał mamie kontaktować się z córką. Jak to możliwe, że tato jest takim
Czytaj więcej

Miraculum FanFiction: Luka - cz. 4

-
Marinette zaczerwieniła się gwałtownie i zamarła dosłownie na moment. Adrien w pierwszej chwili nawet nie zrozumiał, co Marinette właśnie powiedziała. Informacja docierała do niego powoli. I opornie. Nagle ogarnęła go ogromna radość. W tym samym momencie Marinette uczyniła ruch, jakby miała natychmiast uciec z balkonu. Zadziałał niezawodny instynkt Czarnego Kota i Adrien w ostatniej chwili złapał Marinette za nadgarstek. Musiał ją zatrzymać. Musiał dowiedzieć się więcej. - Puść. – wyszeptała. - Nie mogę. - Nie mów nikomu, proszę. – poprosiła cicho. – On nie może się dowiedzieć. - Dlaczego? - Nie. Nie przeżyję tej kompromitacji. - Czemu miałaby to być kompromitacja? – dopytywał się zaciekawiony. - Kocie… Puść, proszę. - Powiedz mi, Marinette. - Nie zaryzykuję tej przyjaźni. – odpowiedziała zdecydowanym tonem. - Trochę za późno na to. – odpowiedział jej z uśmiechem. - Naprawdę mu to powiesz? – zapytała, a w jej oczach pojawiło się rozczarowanie. - Nie muszę. On j
Czytaj więcej