Kontynuacja "Przeczuć" wreszcie napisana!

-

No i nareszcie mogę odetchnąć z ulgą! Udało mi się zakończyć pisanie kontynuacji "Przeczuć" i moja Elka doczekała się swojej własnej historii, na którą przecież zasługiwała.

Fakt, ta wersja jej historii jest tak naprawdę czwartą kompletną. Ale chyba po raz pierwszy ta opowieść brzmi tak jak powinna. I zanim przyszło mi do głowy coś zmieniać, wysłałam książkę czym prędzej do czytania do dwóch zaprzyjaźnionych beta-czytelniczek. Mam nadzieję, że będą delikatne, bo - jakby nie było - przekazałam im pod opiekę jakby własne dziecko...

Statystyki pracy nad "Marzeniami"

Tytułem podsumowania - dzielę się z Wami najważniejszymi statystykami. Oczywiście bazuję na liczbach podrzuconych mi przez edytor tekstu. Gdyby jednak zliczyć wszystkie godziny, kiedy robiłam notatki na brudno, przemyśliwałam nad fabułą, wyobrażałam sobie poszczególne sceny - to tych minut byłoby znacznie więcej. Oczywiście nie liczę czasu (i słów), które zużyłam na trzy wcześniejsze wersje tej historii. Bo wyszłyby... no cóż... LATA...

A teraz tytułem usprawiedliwienia mojej półrocznej nieobecności...

Nie ukrywam, że od tygodni planowałam wrócić na bloga, choćby po to, żeby dać znak życia. I zawsze coś stanęło mi na przeszkodzie. Już gdzieś tliła się myśl, żeby zostawić blog stricte do publikacji fanfików - bez treści pobocznych jak choćby ta dzisiaj. Ale jak przeczytałam komentarz wiernej fanki, która tu zagląda (dzięki @Angel za przypomnienie mi, że warto tu zaglądać!), powiedziałam sobie, że koniec z tym odkładaniem na kiedyś. Może trzeba wrzucić od czasu do czasu luźniejszy tekst i przypomnieć, że jestem...

A co do znaków życia... 

Na blogu - nawet jeśli nie wrzucam opowiadania tylko post - to jednak muszę usiąść i parę słów sklecić. Stąd ta moja rzadka obecność... Staram się za to regularnie publikować coś na fanpage'u (https://www.facebook.com/LenaKlimka) i na Instagramie (https://www.instagram.com/lena.klimka.official/) - bywam tam na bieżąco, a publikuję w czwartki i niedziele. No, chyba że się coś podzieje i wtedy publikacja bywa w innych dniach. Serdecznie zapraszam do zerknięcia w tamte rejony ;-)

Tu na pewno wrócę z nowym opowiadaniem, bo właśnie się pisze. W zeszłym roku obiecałam sobie, że po trzech latach hasania po łące z Biedronką i Czarnym Kotem, najwyższy czas napisać "Marzenia", bo Elka zasłużyła na tę książkę. A jak się lubi swoją bohaterkę tak jak ja lubię Elkę, to nie mogłam znów jej zawieść. Stąd fanfiki musiały poczekać aż skończę swój duży projekt pisarski.

Teraz zaś z całą przyjemnością mogę się zająć kontynuacją "Tamtego Dnia". Bo ta historia też dojrzewała we mnie od kilku lat i nadszedł czas wreszcie ją opowiedzieć!

Uściski,

L.K.

Komentarze

  1. Angel13 kwietnia 2021 10:27

    Witam z powrotem!

    Cieszę się, że zakończyłaś pracę nad "Przeczuciami" zadowolona z efektu końcowego. Zaczęłam przeglądać fragmenty opublikowane na Instagramie i fanpage'u i powiem szczerze, że jestem zainteresowana całością :) Z zapartym tchem będę śledzić dalsze publikacje :) Oczywiście, za fanfiki miraculum też będę wdzięczna ;)

    Miło mi, że wzięłaś pod uwagę moje komentarze ^.^' Osobiście wolę, jeśli autorzy odezwą się raz na jakiś czas, nawet, jeśli to tylko aktualizacja by powiedzieć "cześć, jak leci?". Chociaż mogą to być tylko moje osobiste odczucia ;) Sądzę jednak, że wszyscy [fani] będziemy zadowoleni, jeśli dowiemy się, czego możemy się spodziewać. Dlatego jeśli masz czas i chęci, będzie dobrze, jeśli czasem opublikujesz jakąś informację.

    Miłego pisania i duużoo weny, nieważne za co się teraz weźmiesz :* I zdrówka. Przede wszystkim.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Arolla13 kwietnia 2021 16:17

      Sprostuję... "Przeczucia" to mój debiut wydawniczy już zaliczony trzy lata temu. Polecam oczywiście. Można kupić za pół ceny na Bonito (jeszcze się chyba nie poddali i mają w ofercie)... A "Marzenia" to będzie kontynuacja - już z historią Elki na pierwszym planie. Jak tylko beta-czytelniczki skrytykują i poprawię, zacznie się szukanie wydawcy.

      A w międzyczasie - piszę, piszę... Długo wyczekiwaną kontynuację "Tamtego Dnia"... xD

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne:

Miraculum FanFiction: Luka - cz. 1

-
Pojawił się w szkole niespodziewanie. Z pewnym siebie uśmiechem przywitał zebrany już na dziedzińcu szkoły niezły tłumek uczniów – każdy w swoim gronie przyjaciół lub wielbicieli. O tak… To był jego żywioł. Był przyzwyczajony do wzbudzania powszechnego zainteresowania i zachwytu gdziekolwiek się pojawił. Nie inaczej było dzisiaj. Wszystkie rozmowy ucichły, wszystkie oczy wpatrzone były w niego. Tak, to lubił… Rozejrzał się uważnie. O, chwileczkę. Ktoś zignorował jego pojawienie się. Dwie dziewczyny gadały jak najęte w kącie, zupełnie nie zwracając na niego uwagi. Ani na to, jakie poruszenie wywołał. „Wyzwanie przyjęte” pomyślał i ruszył zdecydowanym krokiem w ich stronę. - Nie no, śmiech na sali! – zirytowała się Chloe, czym przyciągnęła uwagę znajdujących się nieopodal kolegów z klasy. – No co wy?! Przecież to… niedorzeczne! – dodała ze złością, widząc, że nowy przystojniak kieruje prosto do tej gamoniowatej Marinette Dupain-Cheng. Marinette była właśnie w trakcie opowiadania s
Czytaj więcej

Szalik dla Dwojga - Cz. 16

-
- Ależ ta Iza głupia! – zdenerwowała się nagle Marinette. Czarny Kot zachichotał. Był wieczór, a oni jak zwykle grali w HOMM5. To znaczy Marinette grała przy asyście Czarnego Kota. - A niby to czemu? - No patrz, ma gościa na talerzu, to będzie leciała z tym chorym Nekromantą, żeby wskrzeszać swojego męża. - Tak technicznie rzecz ujmując, to ona chyba nie zdążyła wyjść za mąż – wtrącił Czarny Kot. Spojrzała na niego ironicznie. - Widzę, Kotku, że naprawdę się wciągnąłeś? – mrugnęła do niego, a on poczuł niepokojący dreszcz na plecach, słysząc, jak nazywa go „Kotkiem”. - Nic z tych rzeczy. – Wzruszył ramionami dla niepoznaki. – Widocznie tamtego kocha prawdziwą miłością. Nie będzie się nagle odkochiwać i zakochiwać w jakimś Mrocznym Elfie. - Ale patrz, ile on dla niej zrobił. Ile poświęcił! Przeszedł nawet ten cały Ryt Prawdziwej Natury. Swoją drogą, możesz mi Kocie pogratulować przenikliwości. Miałam rację, że Agrael nie był demonem. - Gratuluję. – Ukłonił jej się i
Czytaj więcej

Miraculum FanFiction: Luka - cz. 4

-
Marinette zaczerwieniła się gwałtownie i zamarła dosłownie na moment. Adrien w pierwszej chwili nawet nie zrozumiał, co Marinette właśnie powiedziała. Informacja docierała do niego powoli. I opornie. Nagle ogarnęła go ogromna radość. W tym samym momencie Marinette uczyniła ruch, jakby miała natychmiast uciec z balkonu. Zadziałał niezawodny instynkt Czarnego Kota i Adrien w ostatniej chwili złapał Marinette za nadgarstek. Musiał ją zatrzymać. Musiał dowiedzieć się więcej. - Puść. – wyszeptała. - Nie mogę. - Nie mów nikomu, proszę. – poprosiła cicho. – On nie może się dowiedzieć. - Dlaczego? - Nie. Nie przeżyję tej kompromitacji. - Czemu miałaby to być kompromitacja? – dopytywał się zaciekawiony. - Kocie… Puść, proszę. - Powiedz mi, Marinette. - Nie zaryzykuję tej przyjaźni. – odpowiedziała zdecydowanym tonem. - Trochę za późno na to. – odpowiedział jej z uśmiechem. - Naprawdę mu to powiesz? – zapytała, a w jej oczach pojawiło się rozczarowanie. - Nie muszę. On j
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.20

-
(20) – Nowy dzień Uporczywy dzwonek telefonu wdarł się do uszu śpiącego Adriena, wyrywając go z mocnego snu. Mruknął niezadowolony i zaspany sięgnął po smartfona. Dzwoniła mama. Dlaczego nie przyszła normalnie go obudzić? Zanim do końca sformułował to głupie pytanie, jego wzrok spoczął na Marinette śpiącej obok na brzuchu z twarzą wtuloną w poduszkę. Na ten widok natychmiast wróciły wszystkie wspomnienia minionej nocy, a na myśl o jej finale zrobiło mu się gorąco. Telefon znów zaczął dzwonić. – Jeszcze chwilkę… – wymamrotała niewyraźnie dziewczyna i nakryła się kołdrą. Adrien uśmiechnął się z rozczuleniem i wreszcie odebrał połączenie. – Halo? – szepnął. – Jeszcze śpicie? – zaśmiała się Emilie. – Powiedziałabym, że nie chciałam was budzić, ale to by było jawne kłamstwo. Najwyższy czas wstawać… – Która godzina…? – mruknął bardziej do siebie niż do mamy. – Zbliża się dziesiąta. Obawiam się, że możecie mieć dzisiaj dużo pracy, więc powinniście doprowadzić się do względnego porządku. A pot
Czytaj więcej

Pan Gołąb po raz 72

-
Uwaga! Będą spoilery! Jeśli nie oglądałaś/eś odcinka "Mr Pigeon 72", to odradzam czytanie dzisiejszego postu! *** Wiele obiecywałam sobie po dzisiejszym odcinku "Mr Pigeon 72". Wszyscy czekaliśmy na to, żeby zobaczyć, co się stanie po tym, jak Marinette wyznała Alyi, że jest Biedronką. Zgodnie z moimi przypuszczeniami Alya zabrała się do wspierania przyjaciółki w ogarnięciu wszystkich aspektów bycia Strażnikiem Miraculów. I bardzo dobrze! Niech Marinette wreszcie nie robi wszystkiego sama, bo można się zajechać... Jestem zachwycona Kagami, tym że nadal przyjaźni się z Marinette i że wyczuwa jej emocje. Jej zachowanie wobec Adriena może się wydawać nieco zaskakujące - nagle po takim totalnym oddaniu Adrienowi, odpuściła go sobie całkowicie. Ale jeśli przypomnimy sobie odcinek, w którym debiutowała ("Riposta"), to wszystko staje się bardziej logiczne... Tam po przegraniu pojedynku w szkole całkowicie zrezygnowała z zajęć szermierki. Zero-jedynkowo. Albo na 1
Czytaj więcej