Miraculum FanFiction: Luka - cz. 12

-
Wracali od Mistrza Fu jako Biedronka i Czarny Kot. Zrobiło się już późno, a przecież Marinette obiecała mamie, że wrócą na kolację. Spacerem zajęłoby im to zbyt dużo czasu. Znacznie szybciej można było pokonać tę drogę po paryskich dachach.
- Biedronko, poczekaj! – wstrzymał ją Czarny Kot na dachu jednej z wież Katedry Notre-Dame.
- Co się stało, Kocie? – spytała z niepokojem, rozglądając się nerwowo, czy czasem ktoś ich nie atakuje. – O co chodzi?
- Zanim wrócimy… Wiesz, że muszę cię odprowadzić jako Adrien. – zamruczał Czarny Kot.
- No raczej. Nie wyobrażam sobie, że pojawilibyśmy się pod drzwiami mojego domu w tych wcieleniach. A poza tym pamiętasz, że zostajesz na kolacji? Moi rodzice by ci nie wybaczyli, gdybym wróciła z randki sama.
- Trudno to nazwać randką. Miałem zupełnie inne plany na wieczór.
- Wiem, ale to była sytuacja awaryjna. Zresztą, i tak musimy liczyć się z tym, że wiele randek nam przepadnie przez jakiś atak akumy.
- A parę randek może nam wpadnie przez atak akumy… - uśmiechnął się szeroko do niej.
- Pamiętaj, że mamy udawać, że Biedronki i Czarnego Kota nic nie łączy. Żeby twój tata się nie połapał.
- Pamiętam… Ale wiesz… Mam taką jedną prośbę.
- Hmm?
- Wiesz… zawsze marzyłem o tym, żeby pocałować Biedronkę…
- A jeszcze wczoraj mi mówiłeś, że wcale nie kochasz Biedronki!
- Teraz to nieistotne. – uśmiechnął się szelmowsko. – Nie umiem cię kochać wybiórczo. Nie mogę cię kochać tylko jako Marinette, skoro jesteś też Biedronką. Tak samo jak ty zaczęłaś kochać mnie jako Czarnego Kota, co jeszcze dwa dni temu nie mieściło ci się w głowie.
- Naprawdę myślisz, że będzie jakoś inaczej? – zapytała, wpatrując się z zaciekawieniem w jego usta.
- Hmmm. Zaraz się przekonamy…
Nawet gdyby komukolwiek przyszło do głowy spojrzeć wtedy na dach Katedry Notre-Dame, nie miałby szans dostrzec dwóch drobnych sylwetek obejmujących się i całujących zapamiętale. I dobrze, bo właśnie rujnowali idealny plan Marinette co do zmylenia Władcy Ciem.
- Hmmm… Nie zauważyłam jakiejś znaczącej różnicy… - westchnęła Marinette. – Możesz spokojnie całować mnie w cywilu.
- Ja chyba też wolę nasze cywilne pocałunki. – przyznał Czarny Kot.
- To dobrze, bo jako Biedronka mam cię nie kochać, pamiętasz? Złośliwe przytyki i takie tam.
- Tak, tak… - uśmiechnął się Czarny Kot. – Chodźmy już. Musimy się jeszcze gdzieś zmienić.
- Jest tu w okolicy jedno dobre miejsce. Chodź za mną. – rzuciła Biedronka i po chwili pod drzwiami cukierni stali za ręce jako Adrien i Marinette, uśmiechnięci i lekko zarumienieni.
- Mamo, tato. Przepraszamy za spóźnienie. – przywitała się Marinette.
- Och, dobrze, że już jesteście! – pomachała im mama. – Już miałam dzwonić do ciebie, gdzież to was na tym spacerze pognało.
- Ach, byliśmy tu i tam… - machnęła ręką Marinette. – W czymś ci pomóc?
- Bardzo chętnie, kochanie! Nakryjesz do stołu?
- Ja też chętnie pomogę! – zaoferował się Adrien, dla którego wspólne przygotowywanie posiłków było znane tylko z telewizji, a bardzo chciał kiedyś wziąć udział w czymś takim.
Już po chwili po kuchni krzątała się cała czwórka. Adrien czuł się jak członek tej rodziny – tak ciepło i naturalnie został przez nich wchłonięty. W tym miejscu po prostu czuło się miłość. I pomyślał, że to chyba niemożliwe, że jeszcze dwa dni temu był całkowicie nieświadomy tego, jak ważne miejsce w jego życiu zajmuje ta niepozorna, cudowna dziewczyna. Dziewczyna, bez której nie wyobrażał już sobie życia.

---
Luka cz. 10  <-  Poprzednia część  |  Następna część  ->  Luka cz. 13

Czytaj opowiadanie "Luka" od początku


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne:

Rozdział 1 - "Na południe"

-
Obraz
Nie lubię lata. Jedyną jego zaletą jest to, że są wtedy wakacje. Ale te straszliwe upały tak dają mi się we znaki, że zdecydowanie nie jest to moja ulubiona pora roku.  Siedząc na tylnym siedzeniu w samochodzie mojej mamy z nosem przyklejonym do szyby, cieszyłam się z dwóch rzeczy – że kiedyś ktoś mądry wymyślił klimatyzację samochodową i że moja mama wpadła na genialny pomysł kupienia autka wyposażonego w taki wynalazek.
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.20

-
(20) – Nowy dzień Uporczywy dzwonek telefonu wdarł się do uszu śpiącego Adriena, wyrywając go z mocnego snu. Mruknął niezadowolony i zaspany sięgnął po smartfona. Dzwoniła mama. Dlaczego nie przyszła normalnie go obudzić? Zanim do końca sformułował to głupie pytanie, jego wzrok spoczął na Marinette śpiącej obok na brzuchu z twarzą wtuloną w poduszkę. Na ten widok natychmiast wróciły wszystkie wspomnienia minionej nocy, a na myśl o jej finale zrobiło mu się gorąco. Telefon znów zaczął dzwonić. – Jeszcze chwilkę… – wymamrotała niewyraźnie dziewczyna i nakryła się kołdrą. Adrien uśmiechnął się z rozczuleniem i wreszcie odebrał połączenie. – Halo? – szepnął. – Jeszcze śpicie? – zaśmiała się Emilie. – Powiedziałabym, że nie chciałam was budzić, ale to by było jawne kłamstwo. Najwyższy czas wstawać… – Która godzina…? – mruknął bardziej do siebie niż do mamy. – Zbliża się dziesiąta. Obawiam się, że możecie mieć dzisiaj dużo pracy, więc powinniście doprowadzić się do względnego porządku. A pot...
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.19

-
(19) – Świt – Już świta… – szepnęła z żalem Biedronka. Siedziała na szczycie wieży Eiffla z Czarnym Kotem przy boku i lustrowała Paryż, jakby na nowo witając się z miastem oddanym im pod opiekę. Na wschodzie pojawiła się już jaśniejsza linia wskazująca na zbliżający się poranek. To by było na tyle, jeśli chodzi o ich specjalną noc. – Tak… – przytaknął jej Czarny Kot i w jego głosie też pobrzmiewał żal. Objął dziewczynę, a ona położyła głowę na jego ramieniu. Dopiero co skończyli swoje superbohaterskie obowiązki i poczuli, jak potwornie byli zmęczeni wydarzeniami, które miały miejsce tej nocy. Mistrz Fu został nakarmiony i odtransportowany do Marianne, która mimo późnej pory czekała na wieści o uratowaniu ukochanego. Wpuściła ich od razu i zajęła się Wangiem, zapewniając młodych, że poradzi sobie sama i mogą sobie iść. Przed odejściem Alya i Nino upewnili się jeszcze czy mogli zatrzymać swoje nowe Miracula, a kiedy Strażnik dał im swoje pozwolenie, czym prędzej wrócili do siebie, żegnaj...
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.18

-
(18) – Mistrz Miraculów Wezwani w środku nocy policjanci nie kryli zdumienia na widok superbohaterów, o których odejściu było przecież głośno trzy lata temu. Lila zimnym tonem odmówiła współpracy, dodając z wściekłością, żeby wszyscy poszli w diabły. Wyśmiała zarzuty Biedronki i Czarnego Kota, a następnie zamilkła na dobre. Policja zebrała zeznania pozostałych uczestników walki, spisała także doniesienie o porwaniu, a następnie odjechała w stronę aresztu wraz z przestępczynią. – I co teraz? – spytała Alya, wciąż we wcieleniu Lisicy. – Czas przepytać Wayzza… – westchnęła Biedronka. – Musimy znaleźć Mistrza Fu! Nie wiadomo, gdzie ta sadystka go trzymała… Nino? – zwróciła się do przyjaciela, który w kapturze ukrył kwami, zanim pojawili się policjanci. – Możesz już wyjść, mały żółwiu… – Chłopak uśmiechnął się do stworzonka schowanego tuż przy jego policzku. – Strasznie jest roztrzęsiony… Może byśmy coś mu dali do zjedzenia, czy co… – Zejdźmy z widoku – zaproponował Czarny Kot. – Będziemy s...
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.17

-
(17) – Ironia losu – Mów, gdzie on jest! – zażądała iluzja Biedronki. – Naprawdę myślisz, że wam powiem, gdzie on jest? – Zaśmiała się Lila. Nino ukryty w cieniu jednej z nóg wieży Eiffla przewrócił oczami. Słuchał tej przemowy już piąty raz i mógł spokojnie recytować za przeciwniczką. Ale tego nie zrobił. To nie była pora na żarty. Przebiegł szybko do stojącej niedaleko Alyi. – Co tu robisz? – syknęła dziewczyna, odrywając wzrok od Lili. – Muszę pilnować iluzji… – Już widziałem, jak jej pilnujesz… – mruknął i gestem powstrzymał od komentarzy zbliżającą się Biedronkę. – Musimy zmienić plan. – O czym ty mówisz? – zdziwił się Czarny Kot. – Potem wam wytłumaczę – uciął Nino. – Ta wariatka zaraz skończy swój wywód. Nie wdawaj się z nią w pogawędkę – zwrócił się do swojej dziewczyny. – Iluzja musi udać walkę, bo za parę sekund będzie po wszystkim. – To jak będzie? – Dobiegło ich z góry syknięcie Lili. – Coście tak zaniemówili? Chyba nie sądziliście, że nie pomyślałam o wszys...
Czytaj więcej