Miraculum FanFiction: Troublemaker cz. 3

-
Pocałunek przerwała Marinette. Spojrzała na niego z oburzeniem.
- Czarny Kocie! Co to było, do licha?
Spojrzał na nią nieprzytomnie. Boże, co to było? Co właśnie się wydarzyło? I… czemu ona ma pretensje? Ach… Jest przecież Czarnym Kotem. Na chwilę się zapomniał.
- Ja… Sam nie wiem… Chciałem cię pocieszyć.
- Ach… - westchnęła i dotknęła w zamyśleniu swoich ust. Och, do licha, dwa pierwsze pocałunki w jej życiu i oba z Czarnym Kotem. Życie nie jest sprawiedliwe!
Czarny Kot miał wielką ochotę zrobić to samo. Wciąż czuł ten pocałunek na ustach. Przedziwna sprawa!
- Wrócisz do szkoły, Marinette? – zapytał z nadzieją.
- Nnie wiem… - wyszeptała.
- Proszę cię. Zrób to dla… - zająknął się. - …swoich przyjaciół.
- Ja… Muszę to jeszcze przemyśleć.
- Nie skupiaj się na złych rzeczach, Marinette. Masz przyjaciół, którzy chcą cię wspierać. Oni nie pozwolą cię skrzywdzić.
- Tak, wiem… Ale… Alya mnie nie ochroni przed… - urwała.
- Ale Adrien już tak. – odpowiedział jej z uśmiechem i zrobił w jej stronę krok. Instynktownie się odsunęła, a jej dłoń znów powędrowała w stronę ust.
- Adrien…?
- No, Adrien! – zaśmiał się. – Stanie za tobą murem. To reszta się odczepi.
- Ale… Skąd masz pewność, że on…?
- Bo mam. – odpowiedział zdecydowanie. – Zaufaj mi, Księżniczko.
- Do… Dobrze…
- To wrócisz?
- Chy… Chyba tak… - szepnęła.
- Super! – ucieszył się. – To moja misja zakończyła się sukcesem.
- Twoja misja?
- Miałem na dziś wyznaczone zadanie sprowadzenia cię z powrotem do świata. – uśmiechnął się szelmowsko, wchodząc z powrotem w rolę Czarnego Kota.
- Ach… - westchnęła.
Miała cichą nadzieję, że to Adrien poprosił Czarnego Kota o interwencję. Choć nie do końca była zadowolona ze środków, za pomocą których się to odbyło. Ale może… Jeśli Czarny Kot powie Adrienowi o tym pocałunku, to Adrien poczuje się trochę zazdrosny? Nie… Na pewno to Alya poprosiła Czarnego Kota o pomoc. Bo to ona dobijała się od kilku dni do drzwi jej pokoju.
- Trzymaj się, Księżniczko. – wskoczył na balustradę.
- Postaram się. – uśmiechnęła się do niego nieśmiało. – Dziękuję, Czarny Kocie.
- Polecam się na przyszłość! – zasalutował jej, uśmiechając się łobuzersko, jak zwykle.
- Tylko… Tylko może już mnie nie całuj… - szepnęła, odwzajemniając uśmiech.
Prawie zleciał z balkonu.
- Że co?
- No… Wolałabym… żebyś już mnie więcej nie całował…
- Nie podobał ci się mój pocałunek? – spytał zdumiony.
- Nie chodzi o to, czy mi się podobał, czy nie. – odpowiedziała wymijająco, a on uczepił się z dziwną nadzieją tego, że nie dała jednoznacznej odpowiedzi. – Wolałabym zachować moje pocałunki dla… mojego kogoś wyjątkowego. A ty już jesteś zajęty, pamiętasz?
- Och, no tak. – roześmiał się z ulgą. – Spadam, Księżniczko! Do zobaczenia!
- Do zobaczenia, Czarny Kocie!
- Do jutra… - szepnął do siebie, jak już był na sąsiednim dachu. I uśmiechnął do siebie.

---
Troublemaker cz. 2  <-  Poprzednia część  |  Następna część  ->  Troublemaker cz. 4

Czytaj opowiadanie „Troublemaker” od początku

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne:

Miraculum FanFiction: Luka - cz. 1

-
Pojawił się w szkole niespodziewanie. Z pewnym siebie uśmiechem przywitał zebrany już na dziedzińcu szkoły niezły tłumek uczniów – każdy w swoim gronie przyjaciół lub wielbicieli. O tak… To był jego żywioł. Był przyzwyczajony do wzbudzania powszechnego zainteresowania i zachwytu gdziekolwiek się pojawił. Nie inaczej było dzisiaj. Wszystkie rozmowy ucichły, wszystkie oczy wpatrzone były w niego. Tak, to lubił… Rozejrzał się uważnie. O, chwileczkę. Ktoś zignorował jego pojawienie się. Dwie dziewczyny gadały jak najęte w kącie, zupełnie nie zwracając na niego uwagi. Ani na to, jakie poruszenie wywołał. „Wyzwanie przyjęte” pomyślał i ruszył zdecydowanym krokiem w ich stronę. - Nie no, śmiech na sali! – zirytowała się Chloe, czym przyciągnęła uwagę znajdujących się nieopodal kolegów z klasy. – No co wy?! Przecież to… niedorzeczne! – dodała ze złością, widząc, że nowy przystojniak kieruje prosto do tej gamoniowatej Marinette Dupain-Cheng. Marinette była właśnie w trakcie opowiadania s
Czytaj więcej

Szalik dla Dwojga - Cz. 16

-
- Ależ ta Iza głupia! – zdenerwowała się nagle Marinette. Czarny Kot zachichotał. Był wieczór, a oni jak zwykle grali w HOMM5. To znaczy Marinette grała przy asyście Czarnego Kota. - A niby to czemu? - No patrz, ma gościa na talerzu, to będzie leciała z tym chorym Nekromantą, żeby wskrzeszać swojego męża. - Tak technicznie rzecz ujmując, to ona chyba nie zdążyła wyjść za mąż – wtrącił Czarny Kot. Spojrzała na niego ironicznie. - Widzę, Kotku, że naprawdę się wciągnąłeś? – mrugnęła do niego, a on poczuł niepokojący dreszcz na plecach, słysząc, jak nazywa go „Kotkiem”. - Nic z tych rzeczy. – Wzruszył ramionami dla niepoznaki. – Widocznie tamtego kocha prawdziwą miłością. Nie będzie się nagle odkochiwać i zakochiwać w jakimś Mrocznym Elfie. - Ale patrz, ile on dla niej zrobił. Ile poświęcił! Przeszedł nawet ten cały Ryt Prawdziwej Natury. Swoją drogą, możesz mi Kocie pogratulować przenikliwości. Miałam rację, że Agrael nie był demonem. - Gratuluję. – Ukłonił jej się i
Czytaj więcej

Miraculum FanFiction: Luka - cz. 4

-
Marinette zaczerwieniła się gwałtownie i zamarła dosłownie na moment. Adrien w pierwszej chwili nawet nie zrozumiał, co Marinette właśnie powiedziała. Informacja docierała do niego powoli. I opornie. Nagle ogarnęła go ogromna radość. W tym samym momencie Marinette uczyniła ruch, jakby miała natychmiast uciec z balkonu. Zadziałał niezawodny instynkt Czarnego Kota i Adrien w ostatniej chwili złapał Marinette za nadgarstek. Musiał ją zatrzymać. Musiał dowiedzieć się więcej. - Puść. – wyszeptała. - Nie mogę. - Nie mów nikomu, proszę. – poprosiła cicho. – On nie może się dowiedzieć. - Dlaczego? - Nie. Nie przeżyję tej kompromitacji. - Czemu miałaby to być kompromitacja? – dopytywał się zaciekawiony. - Kocie… Puść, proszę. - Powiedz mi, Marinette. - Nie zaryzykuję tej przyjaźni. – odpowiedziała zdecydowanym tonem. - Trochę za późno na to. – odpowiedział jej z uśmiechem. - Naprawdę mu to powiesz? – zapytała, a w jej oczach pojawiło się rozczarowanie. - Nie muszę. On j
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.20

-
(20) – Nowy dzień Uporczywy dzwonek telefonu wdarł się do uszu śpiącego Adriena, wyrywając go z mocnego snu. Mruknął niezadowolony i zaspany sięgnął po smartfona. Dzwoniła mama. Dlaczego nie przyszła normalnie go obudzić? Zanim do końca sformułował to głupie pytanie, jego wzrok spoczął na Marinette śpiącej obok na brzuchu z twarzą wtuloną w poduszkę. Na ten widok natychmiast wróciły wszystkie wspomnienia minionej nocy, a na myśl o jej finale zrobiło mu się gorąco. Telefon znów zaczął dzwonić. – Jeszcze chwilkę… – wymamrotała niewyraźnie dziewczyna i nakryła się kołdrą. Adrien uśmiechnął się z rozczuleniem i wreszcie odebrał połączenie. – Halo? – szepnął. – Jeszcze śpicie? – zaśmiała się Emilie. – Powiedziałabym, że nie chciałam was budzić, ale to by było jawne kłamstwo. Najwyższy czas wstawać… – Która godzina…? – mruknął bardziej do siebie niż do mamy. – Zbliża się dziesiąta. Obawiam się, że możecie mieć dzisiaj dużo pracy, więc powinniście doprowadzić się do względnego porządku. A pot
Czytaj więcej

Pan Gołąb po raz 72

-
Uwaga! Będą spoilery! Jeśli nie oglądałaś/eś odcinka "Mr Pigeon 72", to odradzam czytanie dzisiejszego postu! *** Wiele obiecywałam sobie po dzisiejszym odcinku "Mr Pigeon 72". Wszyscy czekaliśmy na to, żeby zobaczyć, co się stanie po tym, jak Marinette wyznała Alyi, że jest Biedronką. Zgodnie z moimi przypuszczeniami Alya zabrała się do wspierania przyjaciółki w ogarnięciu wszystkich aspektów bycia Strażnikiem Miraculów. I bardzo dobrze! Niech Marinette wreszcie nie robi wszystkiego sama, bo można się zajechać... Jestem zachwycona Kagami, tym że nadal przyjaźni się z Marinette i że wyczuwa jej emocje. Jej zachowanie wobec Adriena może się wydawać nieco zaskakujące - nagle po takim totalnym oddaniu Adrienowi, odpuściła go sobie całkowicie. Ale jeśli przypomnimy sobie odcinek, w którym debiutowała ("Riposta"), to wszystko staje się bardziej logiczne... Tam po przegraniu pojedynku w szkole całkowicie zrezygnowała z zajęć szermierki. Zero-jedynkowo. Albo na 1
Czytaj więcej