Miraculum FanFiction: Troublemaker cz. 4

-
Adrien nie mógł znaleźć sobie miejsca. Łaził po całym pokoju i przeczesywał w zdenerwowaniu swoje włosy. Plagg przyglądał się chłopakowi uważnie, pożerając swojego ulubionego camemberta.
- No to powiedz mi, po co to zrobiłeś? – zapytał wreszcie, mając już dość miotającego się Adriena.
- Sam nie wiem. Nie umiem tego wytłumaczyć. A teraz nie daje mi to spokoju.
- Zakochałeś się w Marinette.
- Przestań! – chłopak aż się zatrzymał i spojrzał z oburzeniem na kwami. – Ona jest…
- Tak, tak… - mruknął znudzony Plagg. – Tylko przyjaciółką. W kółko to powtarzasz! Ale jakoś ci nie wierzę…
No tak. Rzeczywiście ciągle to powtarzał. Jeszcze dwie godziny temu był o tym święcie przekonany. Jeszcze dwie godziny temu. Bo właśnie dwie godziny temu przekroczył tę nieprzekraczalną granicę i teraz już nie ma powrotu. To jego działanie pod wpływem impulsu wszystko zmieniło. Skąd mu się w ogóle wziął ten impuls?
- Plagg… Co ja narobiłem? – spojrzał z udręką na kwami i znów nerwowo potargał swoje włosy.
- Narobiłeś jako Czarny Kot. Jako Adrien masz czystą kartę.
- Ale… Ja… będę się czuł nieswojo przy niej.
- No, biorąc pod uwagę, że masz do tego prawo po obejrzeniu tych wszystkich swoich fotek w jej pokoju…
- NIE! – wykrzyknął Adrien. – Nie mogę być skrępowany przy niej! Nie teraz! Bo ona na pewno pomyśli, że to przez te zdjęcia! O, Boże… Ale nabroiłem…
- Nie da się ukryć…
- Plagg, pomógłbyś nieco bardziej konstruktywnie?
- Rozwiązanie jest proste.
- No?
- Pocałuj ją jako Adrien i po kłopocie.
- Plagg! Co ty gadasz?!
- Przecież obaj wiemy, że tego chcesz!
- To nie jest takie proste.
- Prostsze być nie może! Ona się w tobie kocha, ty się w niej zakochałeś. Ja tu nie widzę żadnego problemu. – podsumował Plagg, sięgając spokojnie po kolejny kawałek sera. Adrien zamyślił się i nic już nie powiedział.

---
Troublemaker cz. 3  <-  Poprzednia część  |  Następna część  ->  Troublemaker cz. 5

Czytaj opowiadanie „Troublemaker” od początku

Komentarze

  1. Franka28 grudnia 2017 21:40

    Podobają mi się te twoje alternatywne historie, mam nadzieję, że będzie ich jeszcze więcej :D Czekam na ciąg dalszy :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Arolla29 grudnia 2017 10:13

      Troublemaker będzie króciutki. Taką dłuższą historię wymyśliłam przy Luce, bo chciałam spiąć całą historię. Teraz już raczej tworzę krótkie obrazki. Obecnie wzięłam się za Chloe, ale to trudny przeciwnik... Skomplikowany charakter. Szczególnie jeśli chce się ją pokazać z dobrej strony...

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne:

Miraculum FanFiction: Luka - cz. 1

-
Pojawił się w szkole niespodziewanie. Z pewnym siebie uśmiechem przywitał zebrany już na dziedzińcu szkoły niezły tłumek uczniów – każdy w swoim gronie przyjaciół lub wielbicieli. O tak… To był jego żywioł. Był przyzwyczajony do wzbudzania powszechnego zainteresowania i zachwytu gdziekolwiek się pojawił. Nie inaczej było dzisiaj. Wszystkie rozmowy ucichły, wszystkie oczy wpatrzone były w niego. Tak, to lubił… Rozejrzał się uważnie. O, chwileczkę. Ktoś zignorował jego pojawienie się. Dwie dziewczyny gadały jak najęte w kącie, zupełnie nie zwracając na niego uwagi. Ani na to, jakie poruszenie wywołał. „Wyzwanie przyjęte” pomyślał i ruszył zdecydowanym krokiem w ich stronę. - Nie no, śmiech na sali! – zirytowała się Chloe, czym przyciągnęła uwagę znajdujących się nieopodal kolegów z klasy. – No co wy?! Przecież to… niedorzeczne! – dodała ze złością, widząc, że nowy przystojniak kieruje prosto do tej gamoniowatej Marinette Dupain-Cheng. Marinette była właśnie w trakcie opowiadania s
Czytaj więcej

Miraculum FanFiction: Luka - cz. 4

-
Marinette zaczerwieniła się gwałtownie i zamarła dosłownie na moment. Adrien w pierwszej chwili nawet nie zrozumiał, co Marinette właśnie powiedziała. Informacja docierała do niego powoli. I opornie. Nagle ogarnęła go ogromna radość. W tym samym momencie Marinette uczyniła ruch, jakby miała natychmiast uciec z balkonu. Zadziałał niezawodny instynkt Czarnego Kota i Adrien w ostatniej chwili złapał Marinette za nadgarstek. Musiał ją zatrzymać. Musiał dowiedzieć się więcej. - Puść. – wyszeptała. - Nie mogę. - Nie mów nikomu, proszę. – poprosiła cicho. – On nie może się dowiedzieć. - Dlaczego? - Nie. Nie przeżyję tej kompromitacji. - Czemu miałaby to być kompromitacja? – dopytywał się zaciekawiony. - Kocie… Puść, proszę. - Powiedz mi, Marinette. - Nie zaryzykuję tej przyjaźni. – odpowiedziała zdecydowanym tonem. - Trochę za późno na to. – odpowiedział jej z uśmiechem. - Naprawdę mu to powiesz? – zapytała, a w jej oczach pojawiło się rozczarowanie. - Nie muszę. On j
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.20

-
(20) – Nowy dzień Uporczywy dzwonek telefonu wdarł się do uszu śpiącego Adriena, wyrywając go z mocnego snu. Mruknął niezadowolony i zaspany sięgnął po smartfona. Dzwoniła mama. Dlaczego nie przyszła normalnie go obudzić? Zanim do końca sformułował to głupie pytanie, jego wzrok spoczął na Marinette śpiącej obok na brzuchu z twarzą wtuloną w poduszkę. Na ten widok natychmiast wróciły wszystkie wspomnienia minionej nocy, a na myśl o jej finale zrobiło mu się gorąco. Telefon znów zaczął dzwonić. – Jeszcze chwilkę… – wymamrotała niewyraźnie dziewczyna i nakryła się kołdrą. Adrien uśmiechnął się z rozczuleniem i wreszcie odebrał połączenie. – Halo? – szepnął. – Jeszcze śpicie? – zaśmiała się Emilie. – Powiedziałabym, że nie chciałam was budzić, ale to by było jawne kłamstwo. Najwyższy czas wstawać… – Która godzina…? – mruknął bardziej do siebie niż do mamy. – Zbliża się dziesiąta. Obawiam się, że możecie mieć dzisiaj dużo pracy, więc powinniście doprowadzić się do względnego porządku. A pot
Czytaj więcej

Ciasno, że Kota nie wciśniesz? - cz. 13

-
Ciepła kąpiel nie pomogła. Podobnie jak gorąca herbata podana przez Adriena, kiedy tylko Marinette wyszła z łazienki. Zimny deszcz, przemęczenie i stres okazały się mieszanką wybuchową i ostatecznie pokonały dziewczynę i to w trybie ekspresowym. Nie zdążyła nawet dopić herbaty, kiedy poczuła, że zaczyna jej kapać z nosa. Zerwała się z krzesła, żeby pobiec po jakieś chusteczki. Nie zrobiła nawet kroku, bo pokój nagle zawirował i Marinette poczuła, że odpływa w nicość. Ocknęła się w środku nocy, czując nieznośne gorąco. Tak naprawdę obudziła ją czyjaś chłodna dłoń na jej czole. Chłodna i delikatna. Uchyliła powieki, ale wszystko nadal było rozmyte, w półmroku. Jedyna poświata dochodziła przez uchylone drzwi jej sypialni. - Śpij spokojnie, Księżniczko… - usłyszała szept tuż obok. Szept, który brzmiał niemal czule. Szept, któremu towarzyszyło delikatne pogłaskanie jej policzka. - Dziękuję, Kocie… - mruknęła, uśmiechając się na wpół świadomie. - Odpoczywaj… I znów odpłynęła. C
Czytaj więcej

Miraculum FanFiction: Długo i szczęśliwie - cz. 5

-
Adrien uśmiechnął się szeroko do żony i rozpoczął swoją wersję historii: - Dawno, dawno temu była sobie prześliczna dziewczyna o imieniu Marinette. Miała najpiękniejsze na świecie fiołkowe oczy i uroczy uśmiech, od którego chłopcom mieszało się w głowach. – Marinette zachichotała, ale nie odezwała się ani słowem. Musiała dawać przykład dzieciom. – Marinette była cichym bohaterem lokalnej szkolnej społeczności. Zupełnie bezinteresownie pomagała wszystkim kolegom w klasie, nawet jeśli kogoś nie lubiła. - Niech zgadnę, ciocia Chloe… - mruknął Hugo, a Marinette posłała Adrienowi spojrzenie, w którym rozbawienie mieszało się z przerażeniem. Intuicja ich najstarszego syna była mocno niepokojąca. - Hugo, nie przerywamy. - Przepraszam tato… - szepnął synek i przytulił się mocniej do mamy. - Pewnego dnia nad Paryżem zawisło niebezpieczeństwo. – wrócił do opowieści Adrien. – Człowiek o niezwykłych mocach zaczął zastraszać mieszkańców miasta, zsyłając na nich superzłoczyńców. Nazywał
Czytaj więcej