Miraculum FanFiction: Tamten Dzień - cz. 9

-
Adrien wrócił wieczorem do domu całkowicie upojony emocjami tak intensywnymi, że miał wrażenie, że unosi się na chmurce, a nie stąpa po ziemi.
- Przypominam ci, że jest sobota. – mruknął kwaśno Plagg.
- Tak, jest sobota… - powtórzył nieprzytomnie Adrien.
- Masz cotygodniowy patrol. Umówiłeś się z Biedronką. Jak zawsze w soboty.
- Och, no tak… - westchnął chłopak, ale nie zrobił nic w kierunku wybrania się na patrol jako Czarny Kot.
- Przypominam ci, że te sobotnie patrole to był twój pomysł. – Plagg nie odpuszczał.
- Wiem, wiem… Miały być namiastką randek z Biedronką. Teraz to i tak nie ma znaczenia.
- Jak to nie ma znaczenia?
- Muszę porozmawiać z Marinette.
- Teraz?!
- Nie teraz. Dopiero co spędziłem u niej pół dnia. Jeszcze sobie pomyśli, że jakiś wariat ze mnie albo zboczeniec. Ale muszę z nią wkrótce porozmawiać. Muszę jej powiedzieć, co do niej czuję.
- Adrien, skup się może na dzisiejszym wieczorze. A dopiero później planuj szczęśliwą przyszłość?
- Masz rację, Plagg. Wysuwaj pazury!

***

Biedronka już na niego czekała na dachu Katedry Notre Dame. Miała nieco zatroskaną minę, co by znaczyło, że coś ją gryzie.
- Dobry wieczór, Moja Pani! – przywitał się z kurtuazyjnym uśmiechem.
- Dobry wieczór, Kocie. Jak się masz?
- Generalnie super. Ale ty wyglądasz na zmartwioną. Stało się coś?
- Nie daje mi to spokoju, dlaczego ten goryl mnie puścił. – wyznała.
Fakt, jego też to męczyło. Próbował to rozgryźć na wiele sposobów, ale wszystkie logiczne wyjaśnienia nie dawały rezultatu.
- Może użyłaś swojej supermocy? – spytał bez nadziei, bo przecież już sam odrzucił ten pomysł.
- Kocie, już byłam po szczęśliwym trafie. I to nie był efekt mojej walki czy rozepchnięcia jego pięści. Nie. On mnie po prostu puścił. Tak jakby chciał, żebym ratowała Adriena.
- Trochę dziwne, skoro sam m… go wcześniej porwał?
- No właśnie… - mruknęła i zamyśliła się, ignorując jego potknięcie. – Kocie? – podjęła po chwili namysłu.
- No co tam, Moja Pani?
- Pamiętasz, co ci powiedziałam tamtego dnia, kiedy walczyliśmy z Kolekcjonerem?
Sięgnął pamięcią do tego dnia, kiedy jego tata stał się ofiarą akumy po tej okropnej awanturze o książkę o superbohaterach.
- Pamiętam. – szepnął.
- A pamiętasz, co ci wtedy powiedziałam o moich podejrzeniach kto może być Władcą Ciem?
Pamiętał. Kiwnął głową, bo nagle odkrył, że nie jest w stanie odezwać się słowem. Zrobiło mu się słabo. Teraz przypomniał sobie, co ojciec powiedział cztery dni temu, zanim zaczęli oglądać film z mamą. Że jeśli nie będą wobec siebie szczerzy, może zacząć sobie wyobrażać różne dziwne rzeczy. I wziął go wtedy za rękę. Ale wcześniej… Wcześniej siedział wpatrzony w jego dłoń. W jego pierścień.
Tyle, że nie mógł tego powiedzieć Biedronce. Bo wtedy zdradziłby swoją tożsamość, a tego nie wolno mu było zrobić.
- To jest jedyne logiczne wytłumaczenie. – westchnęła Biedronka. – Nie doszłam do żadnych innych wniosków. Ale być może jestem po prostu zasugerowana tym, co podejrzewałam kiedyś… Jak myślisz, Kocie?
Musi coś powiedzieć. Ale jak tu przełknąć tę straszną gulę w gardle? Jak poradzić sobie z tą straszną świadomością, że jego własny ojciec terroryzuje Paryż w celu zdobycia władzy absolutnej. Na co mu ona? Jeszcze pięć minut temu był tylko normalnym nastolatkiem ze zwykłymi problemami sercowymi i obawą przed wyznaniem dziewczynie, że bardzo ją lubi. Teraz… Teraz całe jego życie przestało być normalne.
Najgorsze było to, że większością swoich przemyśleń nie mógł podzielić się z Biedronką, bo dotyczyły jego jako Adriena! Szczególnie zaś odkryciem, że jego ojciec w sposób wyjątkowo okrutny i przewrotny chciał się przekonać, czy jego syn jest Czarnym Kotem. Choć, gdyby znał Adriena trochę lepiej, wiedziałby, że nie zdradzi, że jest Czarnym Kotem, bo będzie ślepo wierzył swojej partnerce.
Ale to by też znaczyło, że ojciec go jednak kocha. Skoro wypuścił Biedronkę, żeby go uratowała. Zamiast wziąć jej miraculum.
Tyle emocji. Jego serce tego nie zniesie! On musi komuś o tym powiedzieć. Musi!

---
Tamten Dzień cz. 8  <-  Poprzednia część  |  Następna część  ->   Tamten Dzień cz. 10

Czytaj opowiadanie „Tamten Dzień” od początku

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne:

Miraculum FanFiction: Luka - cz. 1

-
Pojawił się w szkole niespodziewanie. Z pewnym siebie uśmiechem przywitał zebrany już na dziedzińcu szkoły niezły tłumek uczniów – każdy w swoim gronie przyjaciół lub wielbicieli. O tak… To był jego żywioł. Był przyzwyczajony do wzbudzania powszechnego zainteresowania i zachwytu gdziekolwiek się pojawił. Nie inaczej było dzisiaj. Wszystkie rozmowy ucichły, wszystkie oczy wpatrzone były w niego. Tak, to lubił… Rozejrzał się uważnie. O, chwileczkę. Ktoś zignorował jego pojawienie się. Dwie dziewczyny gadały jak najęte w kącie, zupełnie nie zwracając na niego uwagi. Ani na to, jakie poruszenie wywołał. „Wyzwanie przyjęte” pomyślał i ruszył zdecydowanym krokiem w ich stronę. - Nie no, śmiech na sali! – zirytowała się Chloe, czym przyciągnęła uwagę znajdujących się nieopodal kolegów z klasy. – No co wy?! Przecież to… niedorzeczne! – dodała ze złością, widząc, że nowy przystojniak kieruje prosto do tej gamoniowatej Marinette Dupain-Cheng. Marinette była właśnie w trakcie opowiadania s
Czytaj więcej

Pan Gołąb po raz 72

-
Uwaga! Będą spoilery! Jeśli nie oglądałaś/eś odcinka "Mr Pigeon 72", to odradzam czytanie dzisiejszego postu! *** Wiele obiecywałam sobie po dzisiejszym odcinku "Mr Pigeon 72". Wszyscy czekaliśmy na to, żeby zobaczyć, co się stanie po tym, jak Marinette wyznała Alyi, że jest Biedronką. Zgodnie z moimi przypuszczeniami Alya zabrała się do wspierania przyjaciółki w ogarnięciu wszystkich aspektów bycia Strażnikiem Miraculów. I bardzo dobrze! Niech Marinette wreszcie nie robi wszystkiego sama, bo można się zajechać... Jestem zachwycona Kagami, tym że nadal przyjaźni się z Marinette i że wyczuwa jej emocje. Jej zachowanie wobec Adriena może się wydawać nieco zaskakujące - nagle po takim totalnym oddaniu Adrienowi, odpuściła go sobie całkowicie. Ale jeśli przypomnimy sobie odcinek, w którym debiutowała ("Riposta"), to wszystko staje się bardziej logiczne... Tam po przegraniu pojedynku w szkole całkowicie zrezygnowała z zajęć szermierki. Zero-jedynkowo. Albo na 1
Czytaj więcej

Miraculum FanFiction: Zagadka Chloe B. - cz. 15

-
- I co? Lepiej ci teraz? – spytał Jerome. Chloe spojrzała na niego z uśmiechem. Czekał na nią dobre parę godzin, bo po przełamaniu pierwszych lodów rozgadały się z mamą i przestać nie mogły. Kiedy jednak Chloe wyszła z pokoju, Jerome siedział cierpliwie na korytarzu i czekał. - Lepiej. – odpowiedziała. – Ale jeszcze długa droga przed nami. - To nie pytam o szczegóły. - Możesz pytać. Chociaż… muszę to wszystko jeszcze przemyśleć. Mam straszny mętlik w głowie. - To może cię odprowadzę do domu? Przewietrzysz głowę, zamiast męczyć się w korkach. - A wiesz, że to jest nawet dobry pomysł? – uśmiechnęła się. - No, to chodźmy. – powiedział, biorąc ją za rękę. A ona nie oponowała. Szli w milczeniu. Za ręce. Ale Chloe nie myślała o tym. Rozpamiętywała fragmenty rozmowy z mamą. Szczególnie zabolało ją, kiedy dowiedziała się od niej, że tatuś – jej najdroższy, cudowny tatuś, który by jej nieba przychylił! – zakazał mamie kontaktować się z córką. Jak to możliwe, że tato jest takim
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.20

-
(20) – Nowy dzień Uporczywy dzwonek telefonu wdarł się do uszu śpiącego Adriena, wyrywając go z mocnego snu. Mruknął niezadowolony i zaspany sięgnął po smartfona. Dzwoniła mama. Dlaczego nie przyszła normalnie go obudzić? Zanim do końca sformułował to głupie pytanie, jego wzrok spoczął na Marinette śpiącej obok na brzuchu z twarzą wtuloną w poduszkę. Na ten widok natychmiast wróciły wszystkie wspomnienia minionej nocy, a na myśl o jej finale zrobiło mu się gorąco. Telefon znów zaczął dzwonić. – Jeszcze chwilkę… – wymamrotała niewyraźnie dziewczyna i nakryła się kołdrą. Adrien uśmiechnął się z rozczuleniem i wreszcie odebrał połączenie. – Halo? – szepnął. – Jeszcze śpicie? – zaśmiała się Emilie. – Powiedziałabym, że nie chciałam was budzić, ale to by było jawne kłamstwo. Najwyższy czas wstawać… – Która godzina…? – mruknął bardziej do siebie niż do mamy. – Zbliża się dziesiąta. Obawiam się, że możecie mieć dzisiaj dużo pracy, więc powinniście doprowadzić się do względnego porządku. A pot
Czytaj więcej

Miraculum FanFiction: Troublemaker cz. 6

-
Dzwonek na lekcję przerwał ich pocałunek. Uczniowie zaczęli zmierzać w kierunku klas. Marinette spojrzała na Adriena lekko nieprzytomnie. Dotknęła dłonią ust i nagle spłynęło na nią olśnienie. - Nie… - szepnęła przerażona. - Co się stało? – natychmiast wrócił na ziemię ze swojej chmurki radosnego niebytu. - To niemożliwe… - zaczęła uważnie studiować jego twarz. Kiedy jej wzrok zjechał na jego pierścień, Adrien już zrozumiał. O Boże… Rozpoznała go… Po pocałunku? - Wszystko ci wyjaśnię, Marinette… - zaczął. - O Boże… Muszę usiąść… - wyszeptała w lekkim szoku i osunęła się na podłogę. Natychmiast usiadł obok niej. Tak jakby miała mu się wymknąć, jeśli tego nie zrobi. Chwycił ją za rękę. - Marinette, ja ci to wszystko… - znów spróbował się wytłumaczyć, ale ona nagle zaczęła się śmiać. I to w głos. Czy tylko mu się wydawało, czy to był szczęśliwy śmiech? Spojrzał na nią nieśmiało. - Och, to by wiele wyjaśniało! – wykrztusiła z trudem opanowując śmiech. – A już się martwiłam
Czytaj więcej