Miraculum FanFiction: Długo i szczęśliwie - cz. 7

-
Marinette uciekła do kuchni pod pretekstem przygotowania posiłku, zostawiając męża z dziećmi na balkonie. Jej myśl pobiegła prosto do wspomnianego w opowieści dnia – tak dla niej szczęśliwego.
Automatycznie sięgnęła po składniki na sałatkę owocową, rozłożyła je na stole przed sobą, ale wzrok miała nieobecny. Przed oczami przewijały się jej wspomnienia, jakby oglądała film. Bardzo stary film.
Tamtego dnia lęk o Adriena wiązał się z niemal fizycznym bólem. Szczególnie w chwili, kiedy spadał, a ona nie mogła mu pomóc. Adrien przed chwilą gładko ominął ten szczegół historii. Szczegół, który zaważył na późniejszych wydarzeniach. Bo gdyby nie doświadczyła tego okropnego strachu o niego, nie odważyłaby się wyznać mu tego, co wyznała.
Podobnie jak Adrien, pamiętała niemal każdą minutę, każdy ważny moment, który wydarzył się między nimi. Pamiętała, jak pobiegła w ciemny zaułek, żeby zregenerować Tikki, a potem przemienić się z powrotem w Biedronkę. Pamiętała, jak biegła w kierunku, w którym wcześniej udał się Adrien. Pamiętała, jak zabrakło jej tchu na jego widok i jak jemu rozbłysły oczy na jej widok.
- Wszystko w porządku? – spytała go wtedy.
- Jak najlepszym. – odpowiedział jej z nieśmiałym uśmiechem. – Dziękuję za uratowanie mi życia.
„Nawet dwukrotne…” przemknęło jej przez myśl, kiedy uświadomiła sobie, że uratowała go najpierw jako Marinette.
- Dobrze, że nic ci się nie stało… - szepnęła przez zaciśnięte gardło.
- Przecież wiedziałem, że mnie uratujesz.
- Tym razem, mogłam nie… - głos jej się załamał i poczuła podejrzaną wilgoć pod powiekami.
- Hej, no nie płacz… - szepnął i podszedł do niej szybko. Objął ją, a ona mocno się do niego przytuliła, nie myśląc. Zbyt wiele wydarzyło się w ciągu dnia, żeby czuła onieśmielenie. Prawie nie była świadoma tego, że on ją tuli do siebie i gładzi po włosach. Miała poczucie jakby była we śnie. I być może właśnie dlatego, a może z powodu wcześniejszych wydarzeń, a może po trochu jednego i drugiego… nagle szepnęła:
- Kocham cię, Adrien.
Znieruchomiał, a ona uświadomiła sobie, co powiedziała. Zaczerwieniła się po cebulki włosów i w pierwszym odruchu chciała uciec, ale on mocno ją obejmował.

---
Długo i szczęśliwie cz. 6  <-  Poprzednia część  |  Następna część  ->  Długo i szczęśliwie cz. 8

Czytaj opowiadanie „Długo i szczęśliwie” od początku

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne:

Miraculum FanFiction: Luka - cz. 1

-
Pojawił się w szkole niespodziewanie. Z pewnym siebie uśmiechem przywitał zebrany już na dziedzińcu szkoły niezły tłumek uczniów – każdy w swoim gronie przyjaciół lub wielbicieli. O tak… To był jego żywioł. Był przyzwyczajony do wzbudzania powszechnego zainteresowania i zachwytu gdziekolwiek się pojawił. Nie inaczej było dzisiaj. Wszystkie rozmowy ucichły, wszystkie oczy wpatrzone były w niego. Tak, to lubił… Rozejrzał się uważnie. O, chwileczkę. Ktoś zignorował jego pojawienie się. Dwie dziewczyny gadały jak najęte w kącie, zupełnie nie zwracając na niego uwagi. Ani na to, jakie poruszenie wywołał. „Wyzwanie przyjęte” pomyślał i ruszył zdecydowanym krokiem w ich stronę. - Nie no, śmiech na sali! – zirytowała się Chloe, czym przyciągnęła uwagę znajdujących się nieopodal kolegów z klasy. – No co wy?! Przecież to… niedorzeczne! – dodała ze złością, widząc, że nowy przystojniak kieruje prosto do tej gamoniowatej Marinette Dupain-Cheng. Marinette była właśnie w trakcie opowiadania s
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.20

-
(20) – Nowy dzień Uporczywy dzwonek telefonu wdarł się do uszu śpiącego Adriena, wyrywając go z mocnego snu. Mruknął niezadowolony i zaspany sięgnął po smartfona. Dzwoniła mama. Dlaczego nie przyszła normalnie go obudzić? Zanim do końca sformułował to głupie pytanie, jego wzrok spoczął na Marinette śpiącej obok na brzuchu z twarzą wtuloną w poduszkę. Na ten widok natychmiast wróciły wszystkie wspomnienia minionej nocy, a na myśl o jej finale zrobiło mu się gorąco. Telefon znów zaczął dzwonić. – Jeszcze chwilkę… – wymamrotała niewyraźnie dziewczyna i nakryła się kołdrą. Adrien uśmiechnął się z rozczuleniem i wreszcie odebrał połączenie. – Halo? – szepnął. – Jeszcze śpicie? – zaśmiała się Emilie. – Powiedziałabym, że nie chciałam was budzić, ale to by było jawne kłamstwo. Najwyższy czas wstawać… – Która godzina…? – mruknął bardziej do siebie niż do mamy. – Zbliża się dziesiąta. Obawiam się, że możecie mieć dzisiaj dużo pracy, więc powinniście doprowadzić się do względnego porządku. A pot
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.19

-
(19) – Świt – Już świta… – szepnęła z żalem Biedronka. Siedziała na szczycie wieży Eiffla z Czarnym Kotem przy boku i lustrowała Paryż, jakby na nowo witając się z miastem oddanym im pod opiekę. Na wschodzie pojawiła się już jaśniejsza linia wskazująca na zbliżający się poranek. To by było na tyle, jeśli chodzi o ich specjalną noc. – Tak… – przytaknął jej Czarny Kot i w jego głosie też pobrzmiewał żal. Objął dziewczynę, a ona położyła głowę na jego ramieniu. Dopiero co skończyli swoje superbohaterskie obowiązki i poczuli, jak potwornie byli zmęczeni wydarzeniami, które miały miejsce tej nocy. Mistrz Fu został nakarmiony i odtransportowany do Marianne, która mimo późnej pory czekała na wieści o uratowaniu ukochanego. Wpuściła ich od razu i zajęła się Wangiem, zapewniając młodych, że poradzi sobie sama i mogą sobie iść. Przed odejściem Alya i Nino upewnili się jeszcze czy mogli zatrzymać swoje nowe Miracula, a kiedy Strażnik dał im swoje pozwolenie, czym prędzej wrócili do siebie, żegnaj
Czytaj więcej

Pan Gołąb po raz 72

-
Uwaga! Będą spoilery! Jeśli nie oglądałaś/eś odcinka "Mr Pigeon 72", to odradzam czytanie dzisiejszego postu! *** Wiele obiecywałam sobie po dzisiejszym odcinku "Mr Pigeon 72". Wszyscy czekaliśmy na to, żeby zobaczyć, co się stanie po tym, jak Marinette wyznała Alyi, że jest Biedronką. Zgodnie z moimi przypuszczeniami Alya zabrała się do wspierania przyjaciółki w ogarnięciu wszystkich aspektów bycia Strażnikiem Miraculów. I bardzo dobrze! Niech Marinette wreszcie nie robi wszystkiego sama, bo można się zajechać... Jestem zachwycona Kagami, tym że nadal przyjaźni się z Marinette i że wyczuwa jej emocje. Jej zachowanie wobec Adriena może się wydawać nieco zaskakujące - nagle po takim totalnym oddaniu Adrienowi, odpuściła go sobie całkowicie. Ale jeśli przypomnimy sobie odcinek, w którym debiutowała ("Riposta"), to wszystko staje się bardziej logiczne... Tam po przegraniu pojedynku w szkole całkowicie zrezygnowała z zajęć szermierki. Zero-jedynkowo. Albo na 1
Czytaj więcej

Szalik dla Dwojga - Cz. 16

-
- Ależ ta Iza głupia! – zdenerwowała się nagle Marinette. Czarny Kot zachichotał. Był wieczór, a oni jak zwykle grali w HOMM5. To znaczy Marinette grała przy asyście Czarnego Kota. - A niby to czemu? - No patrz, ma gościa na talerzu, to będzie leciała z tym chorym Nekromantą, żeby wskrzeszać swojego męża. - Tak technicznie rzecz ujmując, to ona chyba nie zdążyła wyjść za mąż – wtrącił Czarny Kot. Spojrzała na niego ironicznie. - Widzę, Kotku, że naprawdę się wciągnąłeś? – mrugnęła do niego, a on poczuł niepokojący dreszcz na plecach, słysząc, jak nazywa go „Kotkiem”. - Nic z tych rzeczy. – Wzruszył ramionami dla niepoznaki. – Widocznie tamtego kocha prawdziwą miłością. Nie będzie się nagle odkochiwać i zakochiwać w jakimś Mrocznym Elfie. - Ale patrz, ile on dla niej zrobił. Ile poświęcił! Przeszedł nawet ten cały Ryt Prawdziwej Natury. Swoją drogą, możesz mi Kocie pogratulować przenikliwości. Miałam rację, że Agrael nie był demonem. - Gratuluję. – Ukłonił jej się i
Czytaj więcej