Szalik dla Dwojga - Cz. 15

-
Marinette miała wrażenie, jakby się znalazła na uczuciowym rollercoasterze. W ciągu ostatnich dwóch tygodni przeżyła więcej zwrotów akcji niż w ciągu całego życia. Najpierw Adrien złamał jej serce wyznaniami pod adresem Kagami, potem Luka okazał jej zainteresowanie, po czym pozwolił jej gonić za własnym szczęściem, które się jej wymykało. A potem nastąpiła publiczna katastrofa, po której wszyscy się dowiedzieli o jej uczuciach do Adriena – włącznie z Adrienem, który najwyraźniej wiele sobie z tego nie robił, bo utrzymali czysto przyjacielskie relacje. No i pojawił się Czarny Kot…
Nie, żeby go nie znała. W końcu był jej partnerem od półtora roku, od kiedy walczyli ze złoczyńcami nasyłanymi przez Władcę Ciem. Ale… Takiego Czarnego Kota, jakiego miała okazję poznać jako Marinette, nie znała do tej pory. Zupełnie jakby jej cywilnej postaci był w stanie pokazać głębię swojej osobowości. Nie puszył się przed nią jak przed Biedronką, nie popisywał, nie podrywał jej. Był po prostu normalnym chłopcem. Pomijając drobny szczegół bycia superbohaterem, oczywiście…
I stopniowo przekonywała się, że ten chłopiec coraz bardziej jej się podoba – jego poczucie humoru, kiedy nie ocieka tymi nieznośnymi kocimi żartami, jego błyskotliwy umysł, którego nie przesłaniają flirty z Biedronką… No i okazało się, że całkiem sporo ich łączy. Nie tylko szal dla superbohaterki.
Och! Szal! Zupełnie o nim zapomniała! Minęły już dwa tygodnie, a ona nie tknęła roboty od tamtego feralnego dnia. Wieczory spędzała z Czarnym Kotem, grając w starą grę komputerową, a jedyną aktywnością, na którą starczyło jej determinacji, było w ostatnim czasie wysprzątanie pokoju ze zdjęć Adriena. Zostawiła sobie tylko jedną pamiątkę – zdjęcie z Disneylandu, na którym są całą czwórką przyjaciół, a Adrien jest na nim po prostu sobą, a nie sławnym modelem.
- Zdajesz sobie sprawę z tego, jak to wygląda? – zapytała ją Tikki poważnym tonem.
- Co jak wygląda? – nie zrozumiała Marinette, stojąc przy biurku i mnąc w palcach szmaragdową apaszkę.
- Twoje podświadome odkładanie tej roboty na później.
- Myślisz, że robię to podświadomie? – zdziwiła się dziewczyna.
- A robisz świadomie?! – wykrzyknęło kwami.
- Niewykluczone, Tikki. Niewykluczone… - Marinette uśmiechnęła się tajemniczo.

---
Szalik dla Dwojga - cz. 14  <-  Poprzednia część  |  Następna część  ->  Szalik dla Dwojga - cz. 16

Czytaj opowiadanie „Szalik dla Dwojga” od początku

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne:

Miraculum FanFiction: Luka - cz. 1

-
Pojawił się w szkole niespodziewanie. Z pewnym siebie uśmiechem przywitał zebrany już na dziedzińcu szkoły niezły tłumek uczniów – każdy w swoim gronie przyjaciół lub wielbicieli. O tak… To był jego żywioł. Był przyzwyczajony do wzbudzania powszechnego zainteresowania i zachwytu gdziekolwiek się pojawił. Nie inaczej było dzisiaj. Wszystkie rozmowy ucichły, wszystkie oczy wpatrzone były w niego. Tak, to lubił… Rozejrzał się uważnie. O, chwileczkę. Ktoś zignorował jego pojawienie się. Dwie dziewczyny gadały jak najęte w kącie, zupełnie nie zwracając na niego uwagi. Ani na to, jakie poruszenie wywołał. „Wyzwanie przyjęte” pomyślał i ruszył zdecydowanym krokiem w ich stronę. - Nie no, śmiech na sali! – zirytowała się Chloe, czym przyciągnęła uwagę znajdujących się nieopodal kolegów z klasy. – No co wy?! Przecież to… niedorzeczne! – dodała ze złością, widząc, że nowy przystojniak kieruje prosto do tej gamoniowatej Marinette Dupain-Cheng. Marinette była właśnie w trakcie opowiadania s
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.20

-
(20) – Nowy dzień Uporczywy dzwonek telefonu wdarł się do uszu śpiącego Adriena, wyrywając go z mocnego snu. Mruknął niezadowolony i zaspany sięgnął po smartfona. Dzwoniła mama. Dlaczego nie przyszła normalnie go obudzić? Zanim do końca sformułował to głupie pytanie, jego wzrok spoczął na Marinette śpiącej obok na brzuchu z twarzą wtuloną w poduszkę. Na ten widok natychmiast wróciły wszystkie wspomnienia minionej nocy, a na myśl o jej finale zrobiło mu się gorąco. Telefon znów zaczął dzwonić. – Jeszcze chwilkę… – wymamrotała niewyraźnie dziewczyna i nakryła się kołdrą. Adrien uśmiechnął się z rozczuleniem i wreszcie odebrał połączenie. – Halo? – szepnął. – Jeszcze śpicie? – zaśmiała się Emilie. – Powiedziałabym, że nie chciałam was budzić, ale to by było jawne kłamstwo. Najwyższy czas wstawać… – Która godzina…? – mruknął bardziej do siebie niż do mamy. – Zbliża się dziesiąta. Obawiam się, że możecie mieć dzisiaj dużo pracy, więc powinniście doprowadzić się do względnego porządku. A pot
Czytaj więcej

Miraculum FanFiction: Luka - cz. 4

-
Marinette zaczerwieniła się gwałtownie i zamarła dosłownie na moment. Adrien w pierwszej chwili nawet nie zrozumiał, co Marinette właśnie powiedziała. Informacja docierała do niego powoli. I opornie. Nagle ogarnęła go ogromna radość. W tym samym momencie Marinette uczyniła ruch, jakby miała natychmiast uciec z balkonu. Zadziałał niezawodny instynkt Czarnego Kota i Adrien w ostatniej chwili złapał Marinette za nadgarstek. Musiał ją zatrzymać. Musiał dowiedzieć się więcej. - Puść. – wyszeptała. - Nie mogę. - Nie mów nikomu, proszę. – poprosiła cicho. – On nie może się dowiedzieć. - Dlaczego? - Nie. Nie przeżyję tej kompromitacji. - Czemu miałaby to być kompromitacja? – dopytywał się zaciekawiony. - Kocie… Puść, proszę. - Powiedz mi, Marinette. - Nie zaryzykuję tej przyjaźni. – odpowiedziała zdecydowanym tonem. - Trochę za późno na to. – odpowiedział jej z uśmiechem. - Naprawdę mu to powiesz? – zapytała, a w jej oczach pojawiło się rozczarowanie. - Nie muszę. On j
Czytaj więcej

Pan Gołąb po raz 72

-
Uwaga! Będą spoilery! Jeśli nie oglądałaś/eś odcinka "Mr Pigeon 72", to odradzam czytanie dzisiejszego postu! *** Wiele obiecywałam sobie po dzisiejszym odcinku "Mr Pigeon 72". Wszyscy czekaliśmy na to, żeby zobaczyć, co się stanie po tym, jak Marinette wyznała Alyi, że jest Biedronką. Zgodnie z moimi przypuszczeniami Alya zabrała się do wspierania przyjaciółki w ogarnięciu wszystkich aspektów bycia Strażnikiem Miraculów. I bardzo dobrze! Niech Marinette wreszcie nie robi wszystkiego sama, bo można się zajechać... Jestem zachwycona Kagami, tym że nadal przyjaźni się z Marinette i że wyczuwa jej emocje. Jej zachowanie wobec Adriena może się wydawać nieco zaskakujące - nagle po takim totalnym oddaniu Adrienowi, odpuściła go sobie całkowicie. Ale jeśli przypomnimy sobie odcinek, w którym debiutowała ("Riposta"), to wszystko staje się bardziej logiczne... Tam po przegraniu pojedynku w szkole całkowicie zrezygnowała z zajęć szermierki. Zero-jedynkowo. Albo na 1
Czytaj więcej

Szalik dla Dwojga - Cz. 16

-
- Ależ ta Iza głupia! – zdenerwowała się nagle Marinette. Czarny Kot zachichotał. Był wieczór, a oni jak zwykle grali w HOMM5. To znaczy Marinette grała przy asyście Czarnego Kota. - A niby to czemu? - No patrz, ma gościa na talerzu, to będzie leciała z tym chorym Nekromantą, żeby wskrzeszać swojego męża. - Tak technicznie rzecz ujmując, to ona chyba nie zdążyła wyjść za mąż – wtrącił Czarny Kot. Spojrzała na niego ironicznie. - Widzę, Kotku, że naprawdę się wciągnąłeś? – mrugnęła do niego, a on poczuł niepokojący dreszcz na plecach, słysząc, jak nazywa go „Kotkiem”. - Nic z tych rzeczy. – Wzruszył ramionami dla niepoznaki. – Widocznie tamtego kocha prawdziwą miłością. Nie będzie się nagle odkochiwać i zakochiwać w jakimś Mrocznym Elfie. - Ale patrz, ile on dla niej zrobił. Ile poświęcił! Przeszedł nawet ten cały Ryt Prawdziwej Natury. Swoją drogą, możesz mi Kocie pogratulować przenikliwości. Miałam rację, że Agrael nie był demonem. - Gratuluję. – Ukłonił jej się i
Czytaj więcej