Szalik dla Dwojga - Cz. 29

-
Panna Bustier nie przewidziała jednego. To nie Adrien i Marientte mieli problem ze skupieniem się na lekcji. Wręcz przeciwnie – to oni byli jej najpilniejszymi uczniami. Za to cała reszta klasy była tak poruszona oczywistą sensacją, że nauczycielka – mimo że się dwoiła i troiła – nie była w stanie zaciekawić ich tematem lekcji.
Ledwo zabrzmiał dzwonek, wszystkich poderwało z miejsc i rzucili się do pierwszych ławek. Otoczyli Adriena i Marinette szczelnym kordonem i zaczęli gadać – jeden przez drugiego.
- Jesteście parą?
- Od kiedy jesteście parą?
- Jak to się stało?
- Gratulacje, chłopie!
- Liczę na szczegóły, dziewczyno!
- Och, żałosne! Dzwonię do tatusia!
Marinette uśmiechnęła się pod nosem, słysząc komentarz Chloe Bourgeois. Ta dziewczyna miała receptę na wszystkie swoje problemy. I ta recepta nazywała się Andre Bourgeois. Marinette miała w tym momencie wrażenie, że Chloe może jej co najwyżej skoczyć. Znacznie bardziej przejęła się zmarszczonymi brwiami swojej najlepszej przyjaciółki. Tak, Alya nie była zachwycona.
- No? Dowiem się, co takiego wydarzyło się w weekend, że widzę dzisiaj rano taki obrazek? – spytała z urazą Alya, wyciągnąwszy głównych zainteresowanych na korytarz.
- Jakbym tego nie opowiedziała, i tak mi nie uwierzysz… - mruknęła Marinette.
- Spróbuj…
- Zaczęło się od szalika – wtrącił Adrien, a Marinette przygryzła wargę, żeby się nie roześmiać. No cóż… W sumie miał rację. Naprawdę zaczęło się od szalika… - A potem to już jakoś poleciało…
- Jakiego szalika? – spytała Alya podejrzliwie.
- Szalika, który Marinette zrobiła mi na urodziny – szepnął Adrien, choć zarówno on jak i Marinette wiedzieli, że chodziło o zupełnie inny szalik.
- T-ty wiesz, że tamten szalik jest od Marinette? – zająknęła się z wrażenia Alya.
- Dowiedziałem się całkiem niedawno. Żałuję, że nie wcześniej…
Nagle Alya roześmiała się głośno i wyściskała przyjaciółkę serdecznie.
- A nie mówiłam ci, dziewczyno, że on kiedyś odkryje, że jesteś cudowna?!
Marinette tylko się zarumieniła, a Adrien objął ją czule i powiedział:
- Bo jesteś cudowna.
A potem szepnął jej do ucha tak, że tylko ona mogła to usłyszeć:
- Naprawdę niezwykła…

---
Szalik dla Dwojga - cz. 28  <-  Poprzednia część  |  Następna część  ->  Szalik dla Dwojga - cz. 30

Czytaj opowiadanie „Szalik dla Dwojga” od początku

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne:

Miraculum FanFiction: Luka - cz. 1

-
Pojawił się w szkole niespodziewanie. Z pewnym siebie uśmiechem przywitał zebrany już na dziedzińcu szkoły niezły tłumek uczniów – każdy w swoim gronie przyjaciół lub wielbicieli. O tak… To był jego żywioł. Był przyzwyczajony do wzbudzania powszechnego zainteresowania i zachwytu gdziekolwiek się pojawił. Nie inaczej było dzisiaj. Wszystkie rozmowy ucichły, wszystkie oczy wpatrzone były w niego. Tak, to lubił… Rozejrzał się uważnie. O, chwileczkę. Ktoś zignorował jego pojawienie się. Dwie dziewczyny gadały jak najęte w kącie, zupełnie nie zwracając na niego uwagi. Ani na to, jakie poruszenie wywołał. „Wyzwanie przyjęte” pomyślał i ruszył zdecydowanym krokiem w ich stronę. - Nie no, śmiech na sali! – zirytowała się Chloe, czym przyciągnęła uwagę znajdujących się nieopodal kolegów z klasy. – No co wy?! Przecież to… niedorzeczne! – dodała ze złością, widząc, że nowy przystojniak kieruje prosto do tej gamoniowatej Marinette Dupain-Cheng. Marinette była właśnie w trakcie opowiadania s
Czytaj więcej

Pan Gołąb po raz 72

-
Uwaga! Będą spoilery! Jeśli nie oglądałaś/eś odcinka "Mr Pigeon 72", to odradzam czytanie dzisiejszego postu! *** Wiele obiecywałam sobie po dzisiejszym odcinku "Mr Pigeon 72". Wszyscy czekaliśmy na to, żeby zobaczyć, co się stanie po tym, jak Marinette wyznała Alyi, że jest Biedronką. Zgodnie z moimi przypuszczeniami Alya zabrała się do wspierania przyjaciółki w ogarnięciu wszystkich aspektów bycia Strażnikiem Miraculów. I bardzo dobrze! Niech Marinette wreszcie nie robi wszystkiego sama, bo można się zajechać... Jestem zachwycona Kagami, tym że nadal przyjaźni się z Marinette i że wyczuwa jej emocje. Jej zachowanie wobec Adriena może się wydawać nieco zaskakujące - nagle po takim totalnym oddaniu Adrienowi, odpuściła go sobie całkowicie. Ale jeśli przypomnimy sobie odcinek, w którym debiutowała ("Riposta"), to wszystko staje się bardziej logiczne... Tam po przegraniu pojedynku w szkole całkowicie zrezygnowała z zajęć szermierki. Zero-jedynkowo. Albo na 1
Czytaj więcej

Szalik dla Dwojga - Cz. 16

-
- Ależ ta Iza głupia! – zdenerwowała się nagle Marinette. Czarny Kot zachichotał. Był wieczór, a oni jak zwykle grali w HOMM5. To znaczy Marinette grała przy asyście Czarnego Kota. - A niby to czemu? - No patrz, ma gościa na talerzu, to będzie leciała z tym chorym Nekromantą, żeby wskrzeszać swojego męża. - Tak technicznie rzecz ujmując, to ona chyba nie zdążyła wyjść za mąż – wtrącił Czarny Kot. Spojrzała na niego ironicznie. - Widzę, Kotku, że naprawdę się wciągnąłeś? – mrugnęła do niego, a on poczuł niepokojący dreszcz na plecach, słysząc, jak nazywa go „Kotkiem”. - Nic z tych rzeczy. – Wzruszył ramionami dla niepoznaki. – Widocznie tamtego kocha prawdziwą miłością. Nie będzie się nagle odkochiwać i zakochiwać w jakimś Mrocznym Elfie. - Ale patrz, ile on dla niej zrobił. Ile poświęcił! Przeszedł nawet ten cały Ryt Prawdziwej Natury. Swoją drogą, możesz mi Kocie pogratulować przenikliwości. Miałam rację, że Agrael nie był demonem. - Gratuluję. – Ukłonił jej się i
Czytaj więcej

Miraculum FanFiction: Luka - cz. 4

-
Marinette zaczerwieniła się gwałtownie i zamarła dosłownie na moment. Adrien w pierwszej chwili nawet nie zrozumiał, co Marinette właśnie powiedziała. Informacja docierała do niego powoli. I opornie. Nagle ogarnęła go ogromna radość. W tym samym momencie Marinette uczyniła ruch, jakby miała natychmiast uciec z balkonu. Zadziałał niezawodny instynkt Czarnego Kota i Adrien w ostatniej chwili złapał Marinette za nadgarstek. Musiał ją zatrzymać. Musiał dowiedzieć się więcej. - Puść. – wyszeptała. - Nie mogę. - Nie mów nikomu, proszę. – poprosiła cicho. – On nie może się dowiedzieć. - Dlaczego? - Nie. Nie przeżyję tej kompromitacji. - Czemu miałaby to być kompromitacja? – dopytywał się zaciekawiony. - Kocie… Puść, proszę. - Powiedz mi, Marinette. - Nie zaryzykuję tej przyjaźni. – odpowiedziała zdecydowanym tonem. - Trochę za późno na to. – odpowiedział jej z uśmiechem. - Naprawdę mu to powiesz? – zapytała, a w jej oczach pojawiło się rozczarowanie. - Nie muszę. On j
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.20

-
(20) – Nowy dzień Uporczywy dzwonek telefonu wdarł się do uszu śpiącego Adriena, wyrywając go z mocnego snu. Mruknął niezadowolony i zaspany sięgnął po smartfona. Dzwoniła mama. Dlaczego nie przyszła normalnie go obudzić? Zanim do końca sformułował to głupie pytanie, jego wzrok spoczął na Marinette śpiącej obok na brzuchu z twarzą wtuloną w poduszkę. Na ten widok natychmiast wróciły wszystkie wspomnienia minionej nocy, a na myśl o jej finale zrobiło mu się gorąco. Telefon znów zaczął dzwonić. – Jeszcze chwilkę… – wymamrotała niewyraźnie dziewczyna i nakryła się kołdrą. Adrien uśmiechnął się z rozczuleniem i wreszcie odebrał połączenie. – Halo? – szepnął. – Jeszcze śpicie? – zaśmiała się Emilie. – Powiedziałabym, że nie chciałam was budzić, ale to by było jawne kłamstwo. Najwyższy czas wstawać… – Która godzina…? – mruknął bardziej do siebie niż do mamy. – Zbliża się dziesiąta. Obawiam się, że możecie mieć dzisiaj dużo pracy, więc powinniście doprowadzić się do względnego porządku. A pot
Czytaj więcej