To tylko pozory - cz.2

-
(2) - Doskonały plan

- Ty chyba oszalałeś! – wykrzyknął Adrien Agreste, patrząc na swojego agenta z przerażeniem.
- Ależ oczywiście, że nie oszalałem. – Plagg wyszczerzył się w uśmiechu. – To doskonały plan.
- Nie mówisz poważnie…
- Jestem śmiertelnie poważny!
- Pomijając makiaweliczny uśmiech… - wtrącił przyglądający się z boku Nino Lahiffe. Adrien rzucił nieżyczliwe spojrzenie swojemu ochroniarzowi.
- Twój ojciec nabrał już podejrzeń, presja społeczna rośnie. Musisz się wreszcie, chłopaku, pokazać publicznie z jakąś dziewczyną – kontynuował Plagg.
- Jakich znowu podejrzeń? – podchwycił Adrien.
- Dotyczących twojej orientacji seksualnej…
- A co jest nie tak z moją orientacją seksualną?! – zaperzył się Adrien, a Nino wydał z siebie dziwny charkot.
Plagg przewrócił oczyma.
- Nie sądzę, żeby twój ojciec poradził sobie z faktem, że jego syn jest gejem.
- Po pierwsze, to nie jego interes. Po drugie, nie jestem gejem. I skąd wam to w ogóle przyszło do głowy?! A po trzecie: co złego jest w byciu gejem?
- Odpowiem ci, dzieciaku, po kolei. I słuchaj uważnie, bo nie będę powtarzać. Po pierwsze: czy ty w ogóle nie znasz swojego ojca?! Oczywiście, że to jest jego interes. Ty jesteś jego interesem. A jego interesuje wszystko, co choć w najmniejszym stopniu jest związane z tobą! – wyrzucił z siebie Plagg, a Nino znów zachichotał w kącie. Adrien rzucił mu ponownie nieżyczliwe spojrzenie. – Po drugie, sam jestem zaskoczony, że nie jesteś gejem. Jesteś pewien?
Adrien zgrzytnął zębami.
- A po trzecie, nie ma nic złego w byciu gejem. – Plagg wzruszył ramionami. – Pod warunkiem, że twoim ojcem nie jest Gabriel Agreste.
- Potwierdzam – mruknął Nino.
- Demonizujecie mojego ojca – bronił się Adrien.
- Nie, dzieciaku! – Plagg pokręcił tylko głową. – Ja ci tylko uświadamiam, że najwyższy czas się usamodzielnić. Wyrwij się wreszcie na niepodległość!
- A co ta niepodległość ma wspólnego z twoim chorym planem? – skrzywił się Adrien.
- Trzeba uspokoić twojego ojca co do twojej orientacji. Jak zaczniesz umawiać się z dziewczynami, to może się od ciebie odczepi trochę.
- A nie mogę sam znaleźć sobie dziewczyny?
- Nie ma na to czasu. Jeszcze trochę, a ojciec sam się tym zajmie i skończysz jako zięć burmistrza!
- Chloe? – Adrien aż się otrząsnął z obrzydzeniem.
- Sam widzisz. – Plagg wyszczerzył się w uśmiechu. – Zło wcielone, a przy okazji ostrzy sobie na ciebie pazury od lat. A ja mam dla ciebie idealną dziewczynę. Cicha, skromna, chodząca niewinność. Wschodząca gwiazda muzyki pop, bez skandalicznej przeszłości, za to z widokami na przyszłość. Ty się jej przydasz, ona przyda się tobie. Sytuacja win-win.
- Nie podoba mi się to.
- Nie musi ci się podobać. Umówisz się z nią parę razy, pójdziecie razem na jakiś pokaz. Potrzymacie się za ręce. A potem ona ruszy w trasę, ty zajmiesz się modelingiem, wszystko rozejdzie się po kościach. Tatuś będzie zadowolony, że doczeka kiedyś wnuków, a ja nie osiwieję przed czterdziestką.
Adrien zerknął podejrzliwie na Plagga. Jakoś nie wyobrażał go sobie przyprószonego siwizną.
- No, dobra… - powiedział wreszcie z oporem, na co zarówno jego agent jak i ochroniarz odetchnęli z ulgą.
- Nie pożałujesz, chłopie – mruknął Nino.
- Nie jestem taki pewien. – Adrien wzruszył ramionami, wciąż nieprzekonany.
- No dobra, to trzeba teraz zaaranżować wasze spotkanie. – Plagg zatarł ręce z zadowoleniem. – I muszę się spotkać z jej menedżerką.
I wyszedł. Adrien zaś skrzyżował ramiona i spojrzał ciężko na Nino. Teraz sobie pogadają.

---
To tylko pozory – cz.1  <-  Poprzednia część  |  Następna część  ->  To tylko pozory – cz.3

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne:

Rozdział 1 - "Na południe"

-
Obraz
Nie lubię lata. Jedyną jego zaletą jest to, że są wtedy wakacje. Ale te straszliwe upały tak dają mi się we znaki, że zdecydowanie nie jest to moja ulubiona pora roku.  Siedząc na tylnym siedzeniu w samochodzie mojej mamy z nosem przyklejonym do szyby, cieszyłam się z dwóch rzeczy – że kiedyś ktoś mądry wymyślił klimatyzację samochodową i że moja mama wpadła na genialny pomysł kupienia autka wyposażonego w taki wynalazek.
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.19

-
(19) – Świt – Już świta… – szepnęła z żalem Biedronka. Siedziała na szczycie wieży Eiffla z Czarnym Kotem przy boku i lustrowała Paryż, jakby na nowo witając się z miastem oddanym im pod opiekę. Na wschodzie pojawiła się już jaśniejsza linia wskazująca na zbliżający się poranek. To by było na tyle, jeśli chodzi o ich specjalną noc. – Tak… – przytaknął jej Czarny Kot i w jego głosie też pobrzmiewał żal. Objął dziewczynę, a ona położyła głowę na jego ramieniu. Dopiero co skończyli swoje superbohaterskie obowiązki i poczuli, jak potwornie byli zmęczeni wydarzeniami, które miały miejsce tej nocy. Mistrz Fu został nakarmiony i odtransportowany do Marianne, która mimo późnej pory czekała na wieści o uratowaniu ukochanego. Wpuściła ich od razu i zajęła się Wangiem, zapewniając młodych, że poradzi sobie sama i mogą sobie iść. Przed odejściem Alya i Nino upewnili się jeszcze czy mogli zatrzymać swoje nowe Miracula, a kiedy Strażnik dał im swoje pozwolenie, czym prędzej wrócili do siebie, żegnaj...
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.20

-
(20) – Nowy dzień Uporczywy dzwonek telefonu wdarł się do uszu śpiącego Adriena, wyrywając go z mocnego snu. Mruknął niezadowolony i zaspany sięgnął po smartfona. Dzwoniła mama. Dlaczego nie przyszła normalnie go obudzić? Zanim do końca sformułował to głupie pytanie, jego wzrok spoczął na Marinette śpiącej obok na brzuchu z twarzą wtuloną w poduszkę. Na ten widok natychmiast wróciły wszystkie wspomnienia minionej nocy, a na myśl o jej finale zrobiło mu się gorąco. Telefon znów zaczął dzwonić. – Jeszcze chwilkę… – wymamrotała niewyraźnie dziewczyna i nakryła się kołdrą. Adrien uśmiechnął się z rozczuleniem i wreszcie odebrał połączenie. – Halo? – szepnął. – Jeszcze śpicie? – zaśmiała się Emilie. – Powiedziałabym, że nie chciałam was budzić, ale to by było jawne kłamstwo. Najwyższy czas wstawać… – Która godzina…? – mruknął bardziej do siebie niż do mamy. – Zbliża się dziesiąta. Obawiam się, że możecie mieć dzisiaj dużo pracy, więc powinniście doprowadzić się do względnego porządku. A pot...
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.18

-
(18) – Mistrz Miraculów Wezwani w środku nocy policjanci nie kryli zdumienia na widok superbohaterów, o których odejściu było przecież głośno trzy lata temu. Lila zimnym tonem odmówiła współpracy, dodając z wściekłością, żeby wszyscy poszli w diabły. Wyśmiała zarzuty Biedronki i Czarnego Kota, a następnie zamilkła na dobre. Policja zebrała zeznania pozostałych uczestników walki, spisała także doniesienie o porwaniu, a następnie odjechała w stronę aresztu wraz z przestępczynią. – I co teraz? – spytała Alya, wciąż we wcieleniu Lisicy. – Czas przepytać Wayzza… – westchnęła Biedronka. – Musimy znaleźć Mistrza Fu! Nie wiadomo, gdzie ta sadystka go trzymała… Nino? – zwróciła się do przyjaciela, który w kapturze ukrył kwami, zanim pojawili się policjanci. – Możesz już wyjść, mały żółwiu… – Chłopak uśmiechnął się do stworzonka schowanego tuż przy jego policzku. – Strasznie jest roztrzęsiony… Może byśmy coś mu dali do zjedzenia, czy co… – Zejdźmy z widoku – zaproponował Czarny Kot. – Będziemy s...
Czytaj więcej

Ta Noc - cz.17

-
(17) – Ironia losu – Mów, gdzie on jest! – zażądała iluzja Biedronki. – Naprawdę myślisz, że wam powiem, gdzie on jest? – Zaśmiała się Lila. Nino ukryty w cieniu jednej z nóg wieży Eiffla przewrócił oczami. Słuchał tej przemowy już piąty raz i mógł spokojnie recytować za przeciwniczką. Ale tego nie zrobił. To nie była pora na żarty. Przebiegł szybko do stojącej niedaleko Alyi. – Co tu robisz? – syknęła dziewczyna, odrywając wzrok od Lili. – Muszę pilnować iluzji… – Już widziałem, jak jej pilnujesz… – mruknął i gestem powstrzymał od komentarzy zbliżającą się Biedronkę. – Musimy zmienić plan. – O czym ty mówisz? – zdziwił się Czarny Kot. – Potem wam wytłumaczę – uciął Nino. – Ta wariatka zaraz skończy swój wywód. Nie wdawaj się z nią w pogawędkę – zwrócił się do swojej dziewczyny. – Iluzja musi udać walkę, bo za parę sekund będzie po wszystkim. – To jak będzie? – Dobiegło ich z góry syknięcie Lili. – Coście tak zaniemówili? Chyba nie sądziliście, że nie pomyślałam o wszys...
Czytaj więcej